donderdag 28 februari 2008

conscienceplein anders bekeken (vervolg)

woensdagavond is de lucht doordrenkt met een zoete, ietwat illegale, maar gedoogde, geur. de poëten en luisteraars zitten onder een cara (hét belgische bier bij uitstek) of een fles wijn (met de kurk in de fles bij gebrek aan een opener) te luisteren.

de gedichten, ontsproten aan de (door psychedelica) verlichte geesten weken emoties los bij de geïnteresseerden. en hendrik conscience zag dat het goed was, zijn volk kán lezen. zijn erfenis leeft verder... welliswaar onder drop-outs (wij zeggen marginalen maar dat klinkt zo negatief).

over drop-outs gesproken. het is niet de eerste keer dat het beeld gehuld werd in een witte wolk. het nu zeer rustieke en propere pleintje is niet altijd zo geweest. een enkel bruin cafeetje is wat over is van wat vroeger was...

daarover meer een andere keer

Voorrang van Rechts II

Plantijn Hogeschool...aan de poort staan 3 NSV leden flyers uit te delen voor hun NSV debat en de NSV betoging in Gent. Een van hen schudt mij de hand en duwt me een pak flyers in de andere. Uitdelen! sommeert hij me.

Zijn stamkroeg is de Leeuw. Of was dat toch, maar dat verhaal komt later.

De Leeuw van Vlaanderen op het Conscienceplein...Hoe geestdodend saai en flauw.
Hendrik Conscience was niet enkel een Vlaams Nationalist, hij was ook een fantast die niet aan research deed.

Zijn boek, waarnaar het café vernoemd is, is dan wel vlot geschreven maar compleet fout.
Bijvoorbeeld: De Vlamingen hadden wel een Ruiterij tegen de Fransen. Dat is ook de reden dat Pieter de Koninck de handen in elkaar sloeg met Jan Breydel. Om paarden te kunnen kopen en voorzien voor hun leger.

Bovendien vochten er aan Vlaamse zijde Franstaligen mee en langs Franse zijde Vlamingen.

It's the goof of all time.

En meer dan 700 jaar later maken wij daar nog ruzie over.
Je kan veel zeggen van België, maar wat vaak niet wordt gezegd is dat Vlamingen en Walen in de eerste plaats een bende ruziënde galliërs zijn.

Oude Kelten die zagen en bakkeleien. En zich daar nog mee amuseren ook.
Ziedaar onze nationale eenheid.

conscienceplein anders bekeken

Conscienceplein. een stukje stad waar je even kunt wegvluchten uit de stadse drukte. Historische waarde heeft het zeker: conscience, nogwel de man die ons leerde lezen en schrijven, overschouwt van op zijn bronzen stoel het plein. daartegenover staat de Carolus Boromeuskerk die met zijn rijkdom het plein domineert.

dat dit pleintje "druk" bezocht wordt spreekt voor zich. grotendeels gepensioneerde toeristen en klasjes op daguitstap kuieren over het plein. al dan niet met een gids in hun kielzog. met verveelde leerlingen wachtend op de paar uur vrijheid om door de stad te zwerven.

maar wat heeft de modale antwerpenaar hier te zoeken onder het toeziende oog van onze volksschrijver?
op woensdagavond trekt deze dichter nog steeds gelijkgezinden. mensen met een voorliefde voor poëzie en literatuur. een bond allegaartje neo-hippies en -beatniks bezet voor een avond en een stukje nacht het plein...

woensdag 27 februari 2008

Voorrang van Rechts

Het consicenceplein zoals het is:

Radicaal Vlaams Nationalisme in Antwerpen

Wat is er boeiend aan het Conscienceplein?

Wel, om te beginnen is er een bruine kroeg genaamd De Leeuw van Vlaanderen.
Bij stamgasten is ze bekend onder de naam van "de Beest".

De stamgasten van deze tent zijn anders. Anders in die zin, dat zij kunnen omschreven worden als Skinheads, Rechtse mannen, NSV'ers, Neo-nazi's, Vlaams Belang leden etc.

Het is heel gemakkelijk om de rest van deze post te "kakken" op extreem-rechts.
Ik ga u gewoon tonen wat er gebeurd in en rond deze kroeg die het centrum van nationalisme in Antwerpen vormt.

Er rent een jonge kerel door de steegjes van 't stad. hij bloedt uit zijn neus en hijgt verschrikkelijk. De kathedraal voorbij, over de Melkmarkt. Hij kijkt achterom en ziet 2 Marrokanen die hem aan het inhalen zijn. Wanneer hij de hoek van de Melkmarkt omrent ziet hij zijn redding: Het gele, met zwarte letters gechreven, bord. De Leeuw van Vlaanderen. De kerel trekt nog een laatste spurt en stormt de kroeg binnen.

"Der zitten 2 bruine apen achter mij die mij willen bijeen peren..."

Stilte. Even kijken de tooghangers elkaar aan, en toen...

"Okay mannen, tijd voor een knokpartij!" De viking (no that's not his real name) draait een tafel om, draait er een poot af en loopt naar buiten.

Daar staan de 2 achtervolgers hijgend rond te kijken naar hun slachtoffer. Wanneer de tafelpoot de grootste van de twee vol in het gezicht raakt breekt de hel los. Het geheel duurt misschien 30 seconden.

Op die tijd zijn er 2 jongeren in elkaar geslagen. En is er een derde jongere blij dat hij aan de toog zit. Alive and well.

To be continued

Tongen Draaien

Ooit, in de lang vervlogen tijden waarin ik nog dacht dat ik ging afstuderen als historicus aan de Universtiteit (haha...zucht), heb ik me laten dopen bij Klio. Klio, dat is dus de studentenclub van Geschiedenis, neemt elk jaar opnieuw een troep gewillige slachtoffers mee op sleeptocht door de straten van Antwerpen.

U kan het al raden, vetzakkerij alom, schunnige liedjes, marginaal gedrag... Noem het maar op, het gebeurt allemaal. En ik deed daar vlijtig aan mee. Ah ja, want iedereen die zich niet liet dopen zou gedoemd zijn om als eeuwige loser zonder lief in zijn graf te kruipen. Iedereen die niet meedeed aan de doop kreeg een ster opgenaaid en een nummer in zijn nek getattoeëerd. Voor u verontwaardigd naar de anti-racisme lijn belt, dat is dus niet waar hé. Jongens toch, nog nooit Alex Agnew aan het werk gezien zeker.

Maar goed, ik dwaal af! Het Conscienceplein, daar gaat het over. Op een bepaald moment kwam onze stoet besmeurde, ranzige, stinkende, gore lijven tot stilstand voor het beeld van onzen Hendrik. De doopmeester (dat is zo'n kerel in een leren SM pak, die met een zweep op de schachten slaat) vertelde hoe hij tijdens zijn doop tot op de schoot van Conscience moest kruipen om hem een tong te draaien.

Nog voor hij de voeten van Hendrik gepasseerd was, schoof hij uit, om met zijn zatte kl... in de fontein te vallen. Hilariteit alom. Sindsdien was het traditie dat iemand van de doopgroep tot op de schoot van Conscience kruipt om hem een tong te draaien.

En zo geschiedde, ik besteeg Conscience, en draaide hem een heerlijke tong. Zo'n unieke kans laat je niet liggen.

"Eikes viezerik, da doede toch ni, een standbeeld allé komaan seg"

Je bent gewoon jaloers! Kan jij misschien zeggen dat je een BV hebt binnengedaan? Ik dacht het niet hé. Nah!

Impressie van de stilte

Mijn eerste indruk van het Conscienceplein is een bevreemdende ervaring. Het steegje, dat verder achter me langs de kathedraal kronkelt, wordt overkoepeld door een middeleeuws aandoende boog. Zo’n gewelf dat wel eens terugkomt in films over maffiabazen en seriemoordenaars. Zoals Jack The Ripper bijvoorbeeld.

Eens je onder de boog doorgewandeld bent, lijkt het haast alsof je teruggereisd bent in de tijd. Vlak voor je staat een (erg!) imposante kerk. De vergulde beelden op het dak glinsteren in de kille ochtendzon terwijl de schaduw van de toren de rest van het plein opslokt. De kerk oefent een zekere aantrekkingskracht uit die moeilijk te weerstaan is. Of misschien heb ik het gewoon erg koud en wil ik naar binnen. Kan ook natuurlijk. Ik baan me langzaam een weg naar het midden van het plein.

Voor een nogal ‘accident-prone’ iemand als mezelf, is het uitkijken. Het ganse plein is bedekt met (ooit) keurig geordende kinderkopjes. Ik draai me om en sta oog in oog met één van de grootste Belgen aller tijden, Hendrik Conscience. Ik vind het een beetje vreemd dat zijn beeld, hoewel het op een verhoog staat, een beetje verloren gaat.

Jammer genoeg zijn de cafeetjes op dit onmenselijk vroege uur nog niet open. Een warme choco zou anders wel smaken, of een lauwe Duvel of zo. Om de bijtende koude ineens met een smak dood te slaan. Ik besluit me dan maar neer te vleien op één van de bankjes die voor de kerk staan. Hoopvol probeer ik enkele zonnestralen op te vangen met mijn gezicht, maar hou er al snel mee op wanneer de voorbij kuierende mensen me vreemd beginnen aan te kijken.


Voor de rest is het Conscienceplein haast volkomen verlaten. Misschien is het de bijtende kou, of het vroege uur, of misschien zijn de kuddes toeristen dit prachtige stukje Antwerpen vandaag even vergeten. Ik stoor me er in elk geval niet aan. Mijn tenen zijn ondertussen herleid tot ijslolly’s en mijn neus loot harder dan een Keniaanse marathonatleet. Tijd om terug te keren naar het heden, door de boog, weg uit de Middeleeuwen.

donderdag 21 februari 2008

Hoera hoera!

Nu wil het toeval dat wij vandaag een gastcollege van een Roos van Acker Look-a-like hadden bij VDO. En verteld dat meiske mij toch wel 2 vette tips zeker.

Das al de enige gastspreker na Pat Donnez die iets nuttigs verteld. 2 jaar plantijn, en 2 nuttige gastsprekers, you do the math.

Hoe dan ook, zij vond het idee van die wijnbar geweldig, net zoals het idee van het restaurant "de gulden swaene" vnl. omdat die door 2 vrouwen wordt uitgebaat.
Dat gaan we voor de TV gebruiken.

Het tweede idee was dat de ruienwandeling onder het plein loopt en bovendien een tunnel heeft die in de kerk uitkomt als vluchtweg voor de geestelijken aldaar aanwezig. Al zie ik een 85 jarige jezuït niet zo direct wegvluchten. Wegschuifelen misschien ja, dat wel. In elk geval is het een sterk radio item me dunkt.

Oh ja, btw ("by the way", niet belasting op toegevoegde waarde hé ben.) we hebben ook al 10 min rushes. Beat that!

Yours truly,

C.

Impressies van het conscienceplein

Het Hendrik Conscienceplein...ik heb er al uren doorgebracht en net zoals bij human interest televisie gebeurt er ABSOLUUT NIKSKE!

Allez, toch niet veel in elk geval. Bijvoorbeeld; ne cirkel van stilte...jezus christus. And while we're on that subject; Er is elk weekend een artiestenmis bij te wonen.

Dat is, vermoed ik, deel 2 van Pappa Ratzi zijn plan om zieltjes de kerken binnen te lokken. Deel 1 was zoals u ongetwijfeld nog weet het terug invoeren van de latijnse mis.

Een waar succesverhaal. Maar terug naar het plein: Buiten de kerk, de bibliotheek, 2 cafés en een wijnbar is daar nikse te zien. Awel, das toch genoeg zou een mens denken. Maar neen, want ik ben niet van plan hetzelfde te zeggen als alle voorgaande groepjes die ons plein hadden.

Blijven zoeken is dus de boodschap...TBC.
(dat betekent "to be continued", voor alle fantasieloze zieltjes die niks beter te doen hebben dan onze blog te lezen.)

donderdag 14 februari 2008

Intro: Over heiligen en SM

Maak een blog en een videoclip over het Conscienceplein.

Er zijn opdrachten die meer eer en glorie opleveren voor een journalist. Maar daar onze Rudi (Vranckx) een monopolie op miserie lijkt te hebben moeten wij mindere goden tevredenheid nemen met een pleintje. Een jezuïtenplein dan nog.

Meer dan het centrum van het vlaams nationalisme in Antwerpen is het Conscienceplein een plein dat geschiedenis ademt. Het wordt gedomineerd door de barokke Carolus Boromeuskerk, pure katholieke nederigheid en armoede.

Oorspronkelijk was de patroonheilige van de kerk Ignatius van Loyola. Maar deze UberSaint van de Jezuïten werd snel vervangen door Carolus Boromeus. Een geïnteresseerde lezer vraagt zich nu af: Waarom dan wel?

Awel; www.google.be

En voor de luiaards en simpelen onder jullie is er hier de schortversion:

De jezuïten hadden teveel geld en ergo macht verzameld. Paus Clemens VII vond dat dat "nikske voor mee te lache" was en nam hun status af. De kerk werd toen een onafhankelijke parochiekerk. En veranderde van naam, Q.E.D.

Zelfs patroonheiligen hebben een houdbaarheidsdatum. Net zoals ambtenaren die deelnemen aan SM-sessies in hun vrije tijd.

Maar terug naar de Rudi. Die man mag dan goed zijn in het tonen van vermoeide puppy-oogjes op TV, maar wij kunnen ook aan journalistiek doen. Allez, dat moet deze blog toch bewijzen.

Paris vaut bien une messe en daarom gaan wij speciaal voor u het Conscienceplein volgen. Tot ze ons naar het derde jaar laten gaan of tot het plein ontploft. Ik heb nog wat dynamiet liggen van met nieuwjaar...amusement verzekerd.