woensdagavond is de lucht doordrenkt met een zoete, ietwat illegale, maar gedoogde, geur. de poëten en luisteraars zitten onder een cara (hét belgische bier bij uitstek) of een fles wijn (met de kurk in de fles bij gebrek aan een opener) te luisteren.
de gedichten, ontsproten aan de (door psychedelica) verlichte geesten weken emoties los bij de geïnteresseerden. en hendrik conscience zag dat het goed was, zijn volk kán lezen. zijn erfenis leeft verder... welliswaar onder drop-outs (wij zeggen marginalen maar dat klinkt zo negatief).
over drop-outs gesproken. het is niet de eerste keer dat het beeld gehuld werd in een witte wolk. het nu zeer rustieke en propere pleintje is niet altijd zo geweest. een enkel bruin cafeetje is wat over is van wat vroeger was...
daarover meer een andere keer
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten