Ooit, in de lang vervlogen tijden waarin ik nog dacht dat ik ging afstuderen als historicus aan de Universtiteit (haha...zucht), heb ik me laten dopen bij Klio. Klio, dat is dus de studentenclub van Geschiedenis, neemt elk jaar opnieuw een troep gewillige slachtoffers mee op sleeptocht door de straten van Antwerpen.
U kan het al raden, vetzakkerij alom, schunnige liedjes, marginaal gedrag... Noem het maar op, het gebeurt allemaal. En ik deed daar vlijtig aan mee. Ah ja, want iedereen die zich niet liet dopen zou gedoemd zijn om als eeuwige loser zonder lief in zijn graf te kruipen. Iedereen die niet meedeed aan de doop kreeg een ster opgenaaid en een nummer in zijn nek getattoeëerd. Voor u verontwaardigd naar de anti-racisme lijn belt, dat is dus niet waar hé. Jongens toch, nog nooit Alex Agnew aan het werk gezien zeker.
Maar goed, ik dwaal af! Het Conscienceplein, daar gaat het over. Op een bepaald moment kwam onze stoet besmeurde, ranzige, stinkende, gore lijven tot stilstand voor het beeld van onzen Hendrik. De doopmeester (dat is zo'n kerel in een leren SM pak, die met een zweep op de schachten slaat) vertelde hoe hij tijdens zijn doop tot op de schoot van Conscience moest kruipen om hem een tong te draaien.
Nog voor hij de voeten van Hendrik gepasseerd was, schoof hij uit, om met zijn zatte kl... in de fontein te vallen. Hilariteit alom. Sindsdien was het traditie dat iemand van de doopgroep tot op de schoot van Conscience kruipt om hem een tong te draaien.
En zo geschiedde, ik besteeg Conscience, en draaide hem een heerlijke tong. Zo'n unieke kans laat je niet liggen.
"Eikes viezerik, da doede toch ni, een standbeeld allé komaan seg"
Je bent gewoon jaloers! Kan jij misschien zeggen dat je een BV hebt binnengedaan? Ik dacht het niet hé. Nah!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten