de dood van een pleintje

wat beroofde het conscienceplein van het bruisende nachtleven en degradeerde het tot de toeristische trekpleister van nu? van de sixties is er vandaag de dag niets meer te bespeuren. toegegeven, de hippiecultuur was een product van zijn tijd. een generatie wordt oud en verliest zijn wilde haren. in dit geval zelfs letterlijk.

voor de rust hebben ze zelf gezorgd. de Vrije Actiegroep Antwerpen bezetten in 1968 onder leiding van multimiljonair panemarenco, happy space maker hugo heyrman op kunstzinnige wijze verschillende malen het plein. hun eis was een autovrij plein, en in '72 werd dit antwerpens eerste pleintje zonder auto's.

dat is nog geen reden waarom het uitgaansleven er compleet verdwenen is. het is niet ondenkbaar dat 't stad er een schoonmaakactie à la conincksplein heeft gehouden. de hippiecultuur zal ongetwijfeld een "onderwereld" van drugs en losbandigheid met zich mee hebben gebracht. in de ogen van de sinjoren en de antwerpse coppers genoeg reden om deze buurt op te kuisen. wat wonderbaarlijk gelukt is.

de leuzen van weleer hebben plaatsgemaakt voor "eigen volk eerst" en andere xenofobe uitspraken. de jazzcafeetjes en clubs zijn verdwenen en de buurt is een toonbeeld van veiligheid geworden.

times... they are a-changing bob dylan