Het Conscienceplein heeft met al zijn eenvoud en stilte, meer te bieden dan ik op het eerste gezicht had verwacht. Daarvoor moesten we wel op zoek naar een van zijn vroegere bewoners, maar swat.
Hier heb je de kans om stil te staan bij de dingen. Je gedachten even op iets anders zetten. Weg van de erop los consumerende massa die zich verplaatst op het ritme van de billboards. Een massa bestaande uit individuen, met eigen wensen en verlangens, doch bevangen door een collectieve en eeuwigdurende koopwoede.
De hippies en hun gedachten van weleer hadden een grotere vijand dan een conservatief stadsbestuur met hun blauwe marionetjes. Zij vochten tegen een wereld waarin alles te koop is. Tegen een wereld waar hun ouders blind meevaren op een allesverslindende droom goederen die het leven aangenamer maakt. Zij waren er van overtuigd dat ze de wereld konden veranderen, maar stonden geen kans tegen de "welvaart".
De mens is slachtoffer geworden van zijn eigen dromen, en die dromen hebben de vorm aangenomen van een reclamespot. Geluk is vlakbij, je moet gewoon de poen hebben.
Hippies worden ook oud, en hun visie op de wereld zal hiermee veranderen. Enkelen geven nog altijd niets om wat ze bezitten. Het allernoodzakelijkste is voor hen al wat nodig is. Hun geluk zoeken ze verder dan de nieuwe big screen tv...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten