Terugblikken op een vooruitzicht

Het is aftellen geblazen. Aan alles komt een einde. De montage is af. De lessen zijn (bijna) allemaal gedaan. Het project loopt ten einde.

Triestig hé

Ochja misschien wel. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik blij zal zijn dat ik van al deze zever af ben. Het is mooi geweest, maar ik ben het kotsbeu. Nah, ik heb het gezegd. Zeg nu nog eens dat de jeugd niet meer eerlijk kan zijn.

Nee ik ga hier niet de negatieveling (is dat een woord?) uithangen.

Ik heb veel geleerd het voorbije half jaar. De pracht van de MAC computers in het EMI (oké dat klonk een beetje te cynisch). Ik heb er op gevloekt, ik heb ze meerdere keren door het raam willen gooien van frustratie. Maar uiteindelijk, als het puntje bij paaltje komt, is het allemaal zo slecht nog niet. Die heerlijke wissen ongedaan maken knop heeft ons veel leed bespaard.

Zelfs bloggen viel best wel mee.

Ik moet toegeven dat ik nog altijd een beetje sceptisch sta tegenover de tsunami aan blogs die als paddestoelen uit de grond rijzen (twee keer beeldspraak in een zin, wie doet beter?). Ik betwijfel in alle eerlijkheid of er iemand buiten Plantijn naar deze blog is gesurft. Maar ik kan me vergissen natuurlijk.

Wie nu mijn naam intypt op Google komt wel terecht op de blog. Dat is iets om blij om te zijn. Vroeger gaf de zoekterm 'Jeroen Van Boxem' als eerste hit een website van het middelbaar weer met een wel erg debiel prentje van eerdergenoemde persoon. Daar zijn we dan ook weeral vanaf.

Zie je wel, er zit een positieve kant aan alles

Behalve aan examens. Zeker aan een examenrooster waar je ELKE dag een examen hebt. Geen dagje tussen, niks. Danku Plantijn. Ik hoop dat u er van geniet om veel hardwerkende tweedejaarsstudenten een tweede zit te bezorgen. Ik kijk al uit naar de pintjes de op de laatste dag. Er zijn grenzen aan alles, behalve bier.

Als dat geen zin is om een post mee af te sluiten, dan weet ik het ook niet meer.

Uw dierbare blogvriend,

Jeroen