U leest het goed. Een wei. Zo’n groen ding vol gras en bloemetjes. En af en toe een koe. Of een paard. Of een schaap. Misschien een geit. Of twee. Sorry.
Als u ooit al eens op het Conscienceplein geweest bent, en ik hoop voor u van wel, dan zal u ongetwijfeld iets merkwaardigs opgevallen zijn. Die boom. Wat doet die boom daar in ’s hemelsnaam?
Om dat te weten te komen moeten we terugkeren naar een tijd waarin het woord ‘penis’ nog een vuil woord was. Toen baby’tjes nog in kolen groeiden en aan huis gebracht werden door de ooievaar. Een beetje zoals Pizza Hut, maar dan met pizza’s en brommers.
Zoals u wel weet is het Conscienceplein bedekt met een dik tapijt kinderkopjes. In de verste verte is er geen sprietje groen te zien. Nu ja, als je de ‘kruiden’ niet meetelt die in het geniep tussen de sigaretten worden gerold… De kunstenaars en ander gespuis in het Pannenhuis hadden er genoeg van. Zij vonden dat het hoog tijd was om groen te introduceren op hun mooie plein. Natuurlijk wilden de politici niet luisteren. Natuurlijk werkte de politie tegen. Maar het zou Panamarenko en zijn vrolijke trawanten allemaal worst wezen.
Panamarenko kreeg het geniale idee om het hele plein te bedekken met gras. Nu weet zelfs de meest omhooggevallen stadsrat dat gras niet groeit op kinderkopjes. Ik had hier nu een erg vulgaire mop kunnen maken, maar heb op het laatste nippertje toch besloten om me in te houden. Moving on!
In die tijd bestonden er geen kunstmatige grasmatten. Van die plastieken rollen die je tegenwoordig bij den boerenbond kan kopen voor een appel en ei. Als je er in de zomer op gaat liggen zonder handdoek zie je er nadien uit als een mislukt speldenkussen. Een egel zonder stekels. Of een zwaarlijvige fakir.
Panamarenko had gras nodig. Waar vind je gras. Juist ja, op den boerenbuiten. Hij laadde zijn wagen vol tuinmateriaal en potige kerels en reed naar een afgelegen stuk weiland. Een heel veld moest eraan geloven. Alleen de koeien bleven verweesd achter.
En zo werd het Conscienceplein een wei. Weliswaar zonder koeien, paarden, schapen, of geiten. De mensen wisten niet wat ze zagen. Een ware verademing in het stenen Antwerpen.
Het gemeentebestuur heeft dan maar zijn goed hart laten zien. Er zou een boom geplant worden op het Conscienceplein. Een boom. Één!
De zoveelste overwinning voor Panamarenko en zijn trawanten. Echte rebellen die jongens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten