Dit is meestal hét uitgelezen moment om mijn meest melige kant boven te halen. Aangezien de hele wereld deze blog kan lezen ga ik dit niet doen.
Er zijn dus toch nog dingen waarvoor ik me kan schamen.
Ons project is dan weer iets waar ik toch trots op kan zijn. Ondanks het EMI en haar kinky personeel, ondanks MACos X die meer vastdraaien dan mijn PC, ondanks Jo die de dag voor de deadline komt controleren *zucht*.
Ik verzeker u trouwe bloglezer/es, er zijn heel wat momenten geweest dat uw geliefde Conscienceredactie meer weghad van panikerende Irakezen dan van een redactie. Ik monteer ze even in line voor u:
Onze quotes staan er niet op! fuck. Stijn kijkt me aan met een verwilderde blik. Ik ben kwaad en uit de volgende profetische woorden: "die assholes van het EMI met hun kl***materiaal! They'll be the first ones against the wall when the revolution comes!." Jeroen repliceert droogweg: "maar die staan der dus echt ni op he."
Hey Christophe waar is ons statief? NEEEEE. Da ligt nog in "de rots". Yours truly loopt terug het bewuste café binnen. Om even later met rood gezicht terug buiten te lopen, mét statief.
Zeg waar is de jeroen? Kweeni Stijn. Wij moeten toch gaan filmen? Ja, dan gaan we zonder hem. bip, berichtje: (Jeroen)"Ik ga er vandaag niet geraken, filmt maar zonder mij." Verdomme, den enigste die deftig kan filmen van onze groep ligt in bed.
Zeg waar is de Stijn? Kweeni Jeroen. Wij moeten toch gaan filmen? Ja, dan gaan we zonder hem....
Zeg waar is Christophe? In bed met de grootste Tequila-kater in de geschiedenis van de mens. 2 dagen koppijn. Totally wasted, completely shit-faced, ...etc.
Allez, nog rap ff die sleutel van Caroline haar kot teruggeven. kling. *geluid van een sleutel die in een keldergat valt* -FREEZE- Jeroen: neeeee, da meent gij ni.
Stijn: allez, gast. IK: nee, da's godverd ni waar he. akkerdju. Hoe kan da nu.µ
Jeroen: Christophe joeng, dommen eikel. Die Caroline vermoord ons!
Ik: Ons??? Mij ja. Allez, nu moet ik da gaan zeggen dak hare sleutel heb laten vallen. She will eat me alive.
!PANIC-ZONE!
Maar uiteindelijk is alles goed gekomen. Het resultaat van al deze waanzin is nu te zien op youtube en op onze blog. *cheering*
And then the man, he steps right up to the microphone
And says at last, just as the time bell rings
"Goodnight, now it's time to go home"
And he makes it fast with one more thing
"We are the Sultans, we are the Sultans of Swing"
zondag 18 mei 2008
woensdag 14 mei 2008
Terugblikken op een vooruitzicht
Het is aftellen geblazen. Aan alles komt een einde. De montage is af. De lessen zijn (bijna) allemaal gedaan. Het project loopt ten einde.
Triestig hé
Ochja misschien wel. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik blij zal zijn dat ik van al deze zever af ben. Het is mooi geweest, maar ik ben het kotsbeu. Nah, ik heb het gezegd. Zeg nu nog eens dat de jeugd niet meer eerlijk kan zijn.
Nee ik ga hier niet de negatieveling (is dat een woord?) uithangen.
Ik heb veel geleerd het voorbije half jaar. De pracht van de MAC computers in het EMI (oké dat klonk een beetje te cynisch). Ik heb er op gevloekt, ik heb ze meerdere keren door het raam willen gooien van frustratie. Maar uiteindelijk, als het puntje bij paaltje komt, is het allemaal zo slecht nog niet. Die heerlijke wissen ongedaan maken knop heeft ons veel leed bespaard.
Zelfs bloggen viel best wel mee.
Ik moet toegeven dat ik nog altijd een beetje sceptisch sta tegenover de tsunami aan blogs die als paddestoelen uit de grond rijzen (twee keer beeldspraak in een zin, wie doet beter?). Ik betwijfel in alle eerlijkheid of er iemand buiten Plantijn naar deze blog is gesurft. Maar ik kan me vergissen natuurlijk.
Wie nu mijn naam intypt op Google komt wel terecht op de blog. Dat is iets om blij om te zijn. Vroeger gaf de zoekterm 'Jeroen Van Boxem' als eerste hit een website van het middelbaar weer met een wel erg debiel prentje van eerdergenoemde persoon. Daar zijn we dan ook weeral vanaf.
Zie je wel, er zit een positieve kant aan alles
Behalve aan examens. Zeker aan een examenrooster waar je ELKE dag een examen hebt. Geen dagje tussen, niks. Danku Plantijn. Ik hoop dat u er van geniet om veel hardwerkende tweedejaarsstudenten een tweede zit te bezorgen. Ik kijk al uit naar de pintjes de op de laatste dag. Er zijn grenzen aan alles, behalve bier.
Als dat geen zin is om een post mee af te sluiten, dan weet ik het ook niet meer.
Uw dierbare blogvriend,
Jeroen
Triestig hé
Ochja misschien wel. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik blij zal zijn dat ik van al deze zever af ben. Het is mooi geweest, maar ik ben het kotsbeu. Nah, ik heb het gezegd. Zeg nu nog eens dat de jeugd niet meer eerlijk kan zijn.
Nee ik ga hier niet de negatieveling (is dat een woord?) uithangen.
Ik heb veel geleerd het voorbije half jaar. De pracht van de MAC computers in het EMI (oké dat klonk een beetje te cynisch). Ik heb er op gevloekt, ik heb ze meerdere keren door het raam willen gooien van frustratie. Maar uiteindelijk, als het puntje bij paaltje komt, is het allemaal zo slecht nog niet. Die heerlijke wissen ongedaan maken knop heeft ons veel leed bespaard.
Zelfs bloggen viel best wel mee.
Ik moet toegeven dat ik nog altijd een beetje sceptisch sta tegenover de tsunami aan blogs die als paddestoelen uit de grond rijzen (twee keer beeldspraak in een zin, wie doet beter?). Ik betwijfel in alle eerlijkheid of er iemand buiten Plantijn naar deze blog is gesurft. Maar ik kan me vergissen natuurlijk.
Wie nu mijn naam intypt op Google komt wel terecht op de blog. Dat is iets om blij om te zijn. Vroeger gaf de zoekterm 'Jeroen Van Boxem' als eerste hit een website van het middelbaar weer met een wel erg debiel prentje van eerdergenoemde persoon. Daar zijn we dan ook weeral vanaf.
Zie je wel, er zit een positieve kant aan alles
Behalve aan examens. Zeker aan een examenrooster waar je ELKE dag een examen hebt. Geen dagje tussen, niks. Danku Plantijn. Ik hoop dat u er van geniet om veel hardwerkende tweedejaarsstudenten een tweede zit te bezorgen. Ik kijk al uit naar de pintjes de op de laatste dag. Er zijn grenzen aan alles, behalve bier.
Als dat geen zin is om een post mee af te sluiten, dan weet ik het ook niet meer.
Uw dierbare blogvriend,
Jeroen
Bijna finale montage
Vandaag is er nog een beetje aan de montage gewerkt, maar om onze fans toch al een voorsmaakje te geven: DE BIJNA FINALE MONTAGE VAN Conscienceplein: The Movie
dinsdag 13 mei 2008
Vertraging...
Het filmpje is nu al een klein half uurtje aan het uploaden naar google video. We zitten aan 190mb van de 440mb. Het gaat dus waarschijnlijk nog een tijdje duren...
*zucht* Heerlijk toch die Belgische internetpolitiek...
*zucht* Heerlijk toch die Belgische internetpolitiek...
Het moment waarop iedereen wacht
*drum roll*
*enerverende stilte*
...
Onze montage: "Conscienceplein: The Movie" is af. Ja hoor, u leest het goed! Wie had ooit gedacht dat drie 'krabbers', drie 'lowlifes' in staat zouden zijn om een filmpje van 2 minuten ineen te boksen.
Aan alle non-believers, start believing. Het is er. Het is af, en het is goed. De beelden zullen iedereen van hun sokken blazen, de muziek zal hen in een euforische trance wiegen.
Het filmpje wordt momenteel vollen bak geüpload (trema? geen trema? koppelteken? godverd...) naar Google video. Zodra het geüp...klaar is komt er meteen een link op de blog.
Kan je de spanning al in de lucht voelen? Benieuwd naar het resultaat? Blijf dan het komende half uur onafgebroken op de refreshknop van je browser klikken...
Jeroen out!
*daverend applaus*
Edit: Voor iedereen hier een spontaan orgasme krijgt, onze hemelse stemmen zijn nog niet te horen in het filmpje. Die worden hopelijk morgen ingesproken. Waarom niet vandaag hoor ik u denken?
Christophe had een kater. Daarom niet. :D
*enerverende stilte*
...
Onze montage: "Conscienceplein: The Movie" is af. Ja hoor, u leest het goed! Wie had ooit gedacht dat drie 'krabbers', drie 'lowlifes' in staat zouden zijn om een filmpje van 2 minuten ineen te boksen.
Aan alle non-believers, start believing. Het is er. Het is af, en het is goed. De beelden zullen iedereen van hun sokken blazen, de muziek zal hen in een euforische trance wiegen.
Het filmpje wordt momenteel vollen bak geüpload (trema? geen trema? koppelteken? godverd...) naar Google video. Zodra het geüp...klaar is komt er meteen een link op de blog.
Kan je de spanning al in de lucht voelen? Benieuwd naar het resultaat? Blijf dan het komende half uur onafgebroken op de refreshknop van je browser klikken...
Jeroen out!
*daverend applaus*
Edit: Voor iedereen hier een spontaan orgasme krijgt, onze hemelse stemmen zijn nog niet te horen in het filmpje. Die worden hopelijk morgen ingesproken. Waarom niet vandaag hoor ik u denken?
Christophe had een kater. Daarom niet. :D
dinsdag 6 mei 2008
Marginaal
Het Conscienceplein heeft met al zijn eenvoud en stilte, meer te bieden dan ik op het eerste gezicht had verwacht. Daarvoor moesten we wel op zoek naar een van zijn vroegere bewoners, maar swat.
Hier heb je de kans om stil te staan bij de dingen. Je gedachten even op iets anders zetten. Weg van de erop los consumerende massa die zich verplaatst op het ritme van de billboards. Een massa bestaande uit individuen, met eigen wensen en verlangens, doch bevangen door een collectieve en eeuwigdurende koopwoede.
De hippies en hun gedachten van weleer hadden een grotere vijand dan een conservatief stadsbestuur met hun blauwe marionetjes. Zij vochten tegen een wereld waarin alles te koop is. Tegen een wereld waar hun ouders blind meevaren op een allesverslindende droom goederen die het leven aangenamer maakt. Zij waren er van overtuigd dat ze de wereld konden veranderen, maar stonden geen kans tegen de "welvaart".
De mens is slachtoffer geworden van zijn eigen dromen, en die dromen hebben de vorm aangenomen van een reclamespot. Geluk is vlakbij, je moet gewoon de poen hebben.
Hippies worden ook oud, en hun visie op de wereld zal hiermee veranderen. Enkelen geven nog altijd niets om wat ze bezitten. Het allernoodzakelijkste is voor hen al wat nodig is. Hun geluk zoeken ze verder dan de nieuwe big screen tv...
Hier heb je de kans om stil te staan bij de dingen. Je gedachten even op iets anders zetten. Weg van de erop los consumerende massa die zich verplaatst op het ritme van de billboards. Een massa bestaande uit individuen, met eigen wensen en verlangens, doch bevangen door een collectieve en eeuwigdurende koopwoede.
De hippies en hun gedachten van weleer hadden een grotere vijand dan een conservatief stadsbestuur met hun blauwe marionetjes. Zij vochten tegen een wereld waarin alles te koop is. Tegen een wereld waar hun ouders blind meevaren op een allesverslindende droom goederen die het leven aangenamer maakt. Zij waren er van overtuigd dat ze de wereld konden veranderen, maar stonden geen kans tegen de "welvaart".
De mens is slachtoffer geworden van zijn eigen dromen, en die dromen hebben de vorm aangenomen van een reclamespot. Geluk is vlakbij, je moet gewoon de poen hebben.
Hippies worden ook oud, en hun visie op de wereld zal hiermee veranderen. Enkelen geven nog altijd niets om wat ze bezitten. Het allernoodzakelijkste is voor hen al wat nodig is. Hun geluk zoeken ze verder dan de nieuwe big screen tv...
maandag 5 mei 2008
The Slip
Een paar maanden geleden liet Trent Reznor, de frontman van de Amerikaanse metalformatie Nine Inch Nails, zijn album 'Ghosts' op ons los. Niets speciaal zal u denken, maar niets is minder waar. 'Ghosts' was een album dat volledig los van een platenmaatschappij gemaakt werd. Je kon het dus ook gewoon downloaden via Trent's website. De eerste 10 nummers waren gratis. De andere 30 + artwork en extras kon je krijgen voor 5 dollar(!).
Ghosts was een experiment, een collectie van soundscapes. Nu enkele maanden later surf ik toevallig naar Nine Inch Nails' website. Links in de bovenhoek lees ik 'The Slip - Free Download'. Tof een nieuw nummer dacht ik.
Niks van, geen nieuw nummer. Een heel nieuw album ja! Gratis en voor niks. Een cadeautje van Trent schrijft hij zelf op zijn frontpage. Omdat zijn fans hem al die jaren zijn blijven steunen.
Toch tof om te weten dat er nog artiesten zijn die denken aan hun fans en niet alleen aan hun centen.
Bij deze een welgemeende THANK YOU TRENT
Allen naar www.nin.com !
edit: Voor iemand mij probeert aan te klagen voor het gebruik van een foto die niet van mij is. Al Trent's nieuwe materiaal, ook zijn foto's, worden vrijgegeven onder het Creative Commons License. Niks diefstal. Nah! :D
eerste aanzet tot researchopvulling
Geschiedenis research
Conscienceplein Facts en figures
Oorspronkelijk, zo rond 1585, noemdde het plein “Jezuïtenplein”, i.p.v. Hendrik Conscienceplein. Het opvallendste aan het plein is de barokke gevel van de kerk die op een altaar lijkt. Naar verluidt zou Rubens mee de hand in het ontwerp van de kerk hebben gehad.
De bouw zelf nam slechts 6 jaar in beslag, van 1615 tot 1621.
De meeste andere gebouwen zoals de bibliotheek zijn ook door de Jezuïten gebouwd. Nadat ze na decennia van godsdienststrijd eindelijk de kans kregen om zich voorgoed te vestigen in Antwerpen spaarden ze kosten noch moeite om de Sinjoor terug de kerk in te krijgen.
Conscienceplein Facts en figures
Oorspronkelijk, zo rond 1585, noemdde het plein “Jezuïtenplein”, i.p.v. Hendrik Conscienceplein. Het opvallendste aan het plein is de barokke gevel van de kerk die op een altaar lijkt. Naar verluidt zou Rubens mee de hand in het ontwerp van de kerk hebben gehad.
De bouw zelf nam slechts 6 jaar in beslag, van 1615 tot 1621.
De meeste andere gebouwen zoals de bibliotheek zijn ook door de Jezuïten gebouwd. Nadat ze na decennia van godsdienststrijd eindelijk de kans kregen om zich voorgoed te vestigen in Antwerpen spaarden ze kosten noch moeite om de Sinjoor terug de kerk in te krijgen.
Intro Radio???
Het Hendrik conscienceplein is een verborgen parel van de grootstad Antwerpen. Het is ook een ongewoon plein: Weinig toeristen weten het te vinden, zodat het zelfs in de zomer een oase van rust is waar je op een terras kan genieten van een glas wijn in de schaduw van de Carolus Boromeus kerk.
De geschiedenis heeft van dit plein een plek vol contrasten gemaakt: waar nu gidsen aan toeristen vertellen over de barokke pracht van de kerk, stonden in de jaren ‘60 progressieven als (naam vlaamse klein kunstzanger?) en Panamerenko te protesteren tegen de staat en koning auto.
Ook Koen calliauw is zo een van die soixenthuitards. Voor hem is dit plein een trip down memory lane, back to the sixties.
We spraken met hem af op een winderige maar zonnige dag onder de enige boom van het plein.
(Enter uitleg van Koen over die boom)
De geschiedenis heeft van dit plein een plek vol contrasten gemaakt: waar nu gidsen aan toeristen vertellen over de barokke pracht van de kerk, stonden in de jaren ‘60 progressieven als (naam vlaamse klein kunstzanger?) en Panamerenko te protesteren tegen de staat en koning auto.
Ook Koen calliauw is zo een van die soixenthuitards. Voor hem is dit plein een trip down memory lane, back to the sixties.
We spraken met hem af op een winderige maar zonnige dag onder de enige boom van het plein.
(Enter uitleg van Koen over die boom)
zondag 4 mei 2008
Crossroads II
We naderen de laatste fase van een project dat ik voor de eenvoud gewoon "conscienceplein" noem. De MACs in het EMI staan er vol mee. Net als al mijn harde schijven, draagbaar of niet.
Uiteraard dekt die vlag de lading niet. Dat doen vlaggen zelden trouwens.
Wat ze wel doen is wapperen. That's it. Niets meer, niets minder.
Ik heb altijd gedacht dat een wapperende vlag iets had. Als ik naar vergeelde foto's keek van de vlag op iwo jima. Of onder een regimentsvlag stond in St-Pauls cathedral.
Ik dwaal af. Wat er nog meer in dit project zit zijn kleine, onoogelijke zaken, die toch alle verschil van de wereld maken voor het welslagen van dit project.
Of eender welk project for that matter.
Hartelijk lachen om een sleutel die in de kelder zit en dan met benepen hartje dit gaan vertellen aan de eigenaar.
Een glas wijn krijgen van de Patrick.
Of in de rots zitten en bij pot en pint onszelf op de borst kloppen: "Wij hebben dat goed gedaan vandaag."
En weten dat er nog veel te doen is, maar dat kon ons even niet interesseren.
Nu is er nog steeds veel te doen. Maar iets minder dan in het begin.
De eerste stap van een reis van duizend passen is de moeilijkste. Zo placht men te zeggen (nooit gedacht dat je dit woord op een blog zou lezen he).
ZEVER! Alle 999 passen daarna zijn even zwaar. Maar je weet dat met elke pas die je zet er één achter je ligt.
Zoals gezegd is het bijna afgelopen. Binnen 2 maanden is deze blog zo zielig en verlaten als een katje in de regen.
Daarom alvast:
Dank u lezers om uw tijd hiermee te verspillen
dank u maten om te posten omdat ik anders niet stop met zagen
dank u plantijn om mijn belastinggeld op zulk een lovenswaardige manier over de balk te smijten. Ik zou geen betere besteding kunnen opnoemen dan het aanzetten van jongeren tot schrijven.
P.S.: (aan de TDF)JA weer een post gevuld met moeilijke woorden. Het spijt me niet in het minst.
P.P.S.: spelfouten in deze tekst kunnen vierkant den boom in. Thoreau, Walden en Eliot hadden allemaal correctrices. HA!
Uiteraard dekt die vlag de lading niet. Dat doen vlaggen zelden trouwens.
Wat ze wel doen is wapperen. That's it. Niets meer, niets minder.
Ik heb altijd gedacht dat een wapperende vlag iets had. Als ik naar vergeelde foto's keek van de vlag op iwo jima. Of onder een regimentsvlag stond in St-Pauls cathedral.
Ik dwaal af. Wat er nog meer in dit project zit zijn kleine, onoogelijke zaken, die toch alle verschil van de wereld maken voor het welslagen van dit project.
Of eender welk project for that matter.
Hartelijk lachen om een sleutel die in de kelder zit en dan met benepen hartje dit gaan vertellen aan de eigenaar.
Een glas wijn krijgen van de Patrick.
Of in de rots zitten en bij pot en pint onszelf op de borst kloppen: "Wij hebben dat goed gedaan vandaag."
En weten dat er nog veel te doen is, maar dat kon ons even niet interesseren.
Nu is er nog steeds veel te doen. Maar iets minder dan in het begin.
De eerste stap van een reis van duizend passen is de moeilijkste. Zo placht men te zeggen (nooit gedacht dat je dit woord op een blog zou lezen he).
ZEVER! Alle 999 passen daarna zijn even zwaar. Maar je weet dat met elke pas die je zet er één achter je ligt.
Zoals gezegd is het bijna afgelopen. Binnen 2 maanden is deze blog zo zielig en verlaten als een katje in de regen.
Daarom alvast:
Dank u lezers om uw tijd hiermee te verspillen
dank u maten om te posten omdat ik anders niet stop met zagen
dank u plantijn om mijn belastinggeld op zulk een lovenswaardige manier over de balk te smijten. Ik zou geen betere besteding kunnen opnoemen dan het aanzetten van jongeren tot schrijven.
P.S.: (aan de TDF)JA weer een post gevuld met moeilijke woorden. Het spijt me niet in het minst.
P.P.S.: spelfouten in deze tekst kunnen vierkant den boom in. Thoreau, Walden en Eliot hadden allemaal correctrices. HA!
Waarom eigenlijk?
Of liever: wat?
De zin die daarbij hoort is: ...doet een blog uitstijgen boven het plaveisel van the net?
In de eerste plaats is er het uitzicht. De Lay-out. Maar die kan er op zijn best slechts voor zorgen dat de mensen mild geïnteresseerd beginnen lezen. That's it.
De inhoud is dus belangrijk. Al wat rond die inhoud hangt (youtube, google, coca-cola, ons moeder, ...) is onbelangerijke franje. Zoals kroketten naast een chateaubriand.
Wat er toe doet zijn zinnen zoals deze: "Hoog tijd dus voor de introductie van een nieuwe topic. Een onthullende kijk in het verleden. Een verleden vol drugs, prostitutie en drugs. Maar ook een terugblik op een tijd vol schoonheid en vrijheid."
Nu volgt uit dit antwoord de volgende vraag: hoe komt die inhoud tot stand?
Een korte handleiding.
1. Schaf uzelf (of voor de minder geletterden onder ons 'koop') een serieuze hoeveelheid bier aan.
2. Zorg dat je om de een of andere reden een -op het eerste zicht- nutteloze opdracht moet doen. Liefst iets saai waar je dan nog over moet schrijven ook.
3. Vermeng punt 1 en 2.
De zin die daarbij hoort is: ...doet een blog uitstijgen boven het plaveisel van the net?
In de eerste plaats is er het uitzicht. De Lay-out. Maar die kan er op zijn best slechts voor zorgen dat de mensen mild geïnteresseerd beginnen lezen. That's it.
De inhoud is dus belangrijk. Al wat rond die inhoud hangt (youtube, google, coca-cola, ons moeder, ...) is onbelangerijke franje. Zoals kroketten naast een chateaubriand.
Wat er toe doet zijn zinnen zoals deze: "Hoog tijd dus voor de introductie van een nieuwe topic. Een onthullende kijk in het verleden. Een verleden vol drugs, prostitutie en drugs. Maar ook een terugblik op een tijd vol schoonheid en vrijheid."
Nu volgt uit dit antwoord de volgende vraag: hoe komt die inhoud tot stand?
Een korte handleiding.
1. Schaf uzelf (of voor de minder geletterden onder ons 'koop') een serieuze hoeveelheid bier aan.
2. Zorg dat je om de een of andere reden een -op het eerste zicht- nutteloze opdracht moet doen. Liefst iets saai waar je dan nog over moet schrijven ook.
3. Vermeng punt 1 en 2.
Wat een belachelijke blog allemaal teweeg kan brengen...
Racisme, onnozeliteiten, gratis wijn, "reefers", ...
Dat en nog meer.
Die 'meer' is het feit dat ik tot mijn ontzetting heb waargenomen dat er hier 3 schrijvers zitten ipv studenten. JAja, echte schrijvers.
Dat valt tegen he Plantijnlectoren. En jullie maar denken dat wij voor atv gaan werken. *kuch* naiëf *kuch*
Een voorbeeld: Jeroen zijn "ooit op het cosncienceplein". Om er maar een parel uit te halen.
Literatuur op het internet posten (zeker in het Nederlands) is zoiets als parels voor de zwijnen. En aangezien we een researchdossier moeten opvullen de komende week zal er zeker een "best of den blog" in zitten.
Literair Vlaanderen, wees gewaarschuwd.
Dat en nog meer.
Die 'meer' is het feit dat ik tot mijn ontzetting heb waargenomen dat er hier 3 schrijvers zitten ipv studenten. JAja, echte schrijvers.
Dat valt tegen he Plantijnlectoren. En jullie maar denken dat wij voor atv gaan werken. *kuch* naiëf *kuch*
Een voorbeeld: Jeroen zijn "ooit op het cosncienceplein". Om er maar een parel uit te halen.
Literatuur op het internet posten (zeker in het Nederlands) is zoiets als parels voor de zwijnen. En aangezien we een researchdossier moeten opvullen de komende week zal er zeker een "best of den blog" in zitten.
Literair Vlaanderen, wees gewaarschuwd.
Gestolen camera
Alle polemiek daargelaten:
Dat uw camera gepikt is tot daar aan toe, maar dat mijne mailbox vol zit en dat er nu te weinig camera's zijn is alles behalve plezant...
Dat uw camera gepikt is tot daar aan toe, maar dat mijne mailbox vol zit en dat er nu te weinig camera's zijn is alles behalve plezant...
Filmen
We hebben gefilmd in de wijnbar raga op ons plein.
ons plein? ja ons plein.
partick de uitbater is kunsthistoricus. en wijnkennner.
ZEER aimabel man.
maar die camera's van plantijn die zelden dienst doen zijn fuckin' crap!!!!!!
ons plein? ja ons plein.
partick de uitbater is kunsthistoricus. en wijnkennner.
ZEER aimabel man.
maar die camera's van plantijn die zelden dienst doen zijn fuckin' crap!!!!!!
stress
ik heb weer eens een tekst intro gemaakt voor radio ws.
ik stuur hem straks nog wel door.
maar daar gaat deze post niet over.
hij gaat wel over stress!
te veel werk, te weinig tijd.
stomme dossier personnel.
ik stuur hem straks nog wel door.
maar daar gaat deze post niet over.
hij gaat wel over stress!
te veel werk, te weinig tijd.
stomme dossier personnel.
De allereerste poging
Dit was onze allereerste montagepoging. Ondertussen hebben we al veel nieuw materiaal geschoten. Het resultaat daarvan kan u ergens in de loop van volgende week bewonderen op deze blog.
edit: Je kan best je geluid afzetten, aangezien er nog geen muziek is onder gemonteerd...
edit: Je kan best je geluid afzetten, aangezien er nog geen muziek is onder gemonteerd...
Ooit op het Conscienceplein... Het opvangcomité P
Werkt u? En uw vrouw? Gaan de kinderen nog naar school?
Als u op de bovenstaande vragen driewerf ja antwoordt, dan bent u waarschijnlijk wel bekend met het fenomeen ‘kinderopvang’. Meestal is de kinderopvangdame, of hoe heet zoiets, een oudere dame met een dikkere omvang. Een beetje zoals een forse kloek die over haar kuikentjes waakt. In de jaren ’60 was dat niet waar geweest. Toen moesten de kinderopvangdames een wespentaille hebben om aan de bak te komen.
Verbaast? Verontwaardigt? In een deuk van het lachen?
Terecht! Ik zal meteen met de deur in huis vallen. Vroegen waakten de prostituees over uw kinderen. Ja inderdaad! De prostituees. De dames van plezier. De hoeren.
Uit de vorige afleveringen van ‘Ooit op het Conscienceplein’ heeft u waarschijnlijk al kunnen afleiden dat de straten er niet geplaveid waren met goud en diamanten. De mensen waren er arm. Ze hadden amper ne nagel om aan hun gat te krabben. Om het op zijn Antwerps te zeggen.
Alleen als er hard gewerkt werd stonden er ’s avonds boterhammen op tafel. En heel misschien een beetje beleg. Voor kinderopvang was er dus zeker geen geld. Maar je kon die luidruchtige en hyperactieve koters toch moeilijk heel de dag binnen houden. Dan zaagden ze je de oren van de kop. Je kon er moeilijk op blijven slaan hé.
De kinderen zaten dus buiten op straat. Aangezien dat de vaders er niet waren om hen in het oog te houden, en de moeders de hele dag bezig waren met het wassen van diens vuile onderbroeken, moest er iemand anders toezicht houden. En wie beter dan de dames de die hele dag bijna niets anders deden dan door een raam kijken.
Volgens de overlevering is het hele proces eigenlijk een beetje vanzelf op gang gekomen. Moeders moesten toen immers niets hebben van prostituees. Dat vuile addergebroed zat vol ziektes en probeerde constant hun mannen af te pakken. Nee, de dames van plezier zijn, net als alle andere vrouwen, geboren met een stevig moederinstinct.
Elke dag zagen ze de kinderen uit de buurt voor hun raam spelen. Van achter hun glazen scheidingswand konden ze hen enkel gadeslaan. Toch ontstond er een soort band. Ze spraken nooit, keken elkaar amper in de ogen. Maar toch was hij er. Die band. Als je aan ‘hun’ kinderen kwam, zouden zij er wel voor zorgen dat er bij jou nooit nog kinderen zouden komen.
En zo ontstond de eerste kinderopvang op het Conscienceplein. Zij het uit eerder onverwachte hoek. De dames van plezier, de prostituees.
Het opvangcomité P.
Ooit op het Conscienceplein... Luc op zijn Stoel met een Darmonsteking
“There's a uh, big machine in the sky, some kind of, I dunno, electric snake, coming straight at us. “
“Shoot it.”
“Not yet, I want to study its habits.”*
Geen idee wat hier aan de hand is? Maak je geen zorgen, ik ook niet. Om de bovenstaande onzinnige zinsnede zinnig te interpreteren moet je ongetwijfeld een kind van de Sixties zijn.
De Sixties, die zaligmakende tijd waar er buiten geneukt werd op kinderkopjes. Een tijd waar moeders hun kinderen nog ongestraft een pak rammel mochten geven. Een tijd waar de vrouw achter de haard zat, en de man op café met een jenever voor zijn neus. Prachtige tijd toch hé, die Sixties.
Ook op het Conscienceplein was het niet anders. En Luc, op zijn Stoel met een Darmontsteking, sloeg alles gade. Je kon je rug niet keren of daar was hij. Met zijn grappige roze bril en zijn fantastische verhalen. Verhalen over dingen die zo fantastisch waren dat zelfs een tienjarige ADHD’er op speed ze niet zou kunnen bedenken.
En zo werd Luc, op zijn Stoel met een Darmontsteking, ieders beste vriend. Jonge rebellen, vooral die olijke bende uit het Pannenhuis, waren gefascineerd door hem. Zijn reisverhalen inspireerden hen om de gekste dingen op doek te kladden. Vreemde schilderijen vol fleurige kleuren en abstracte vormen. Dingen waar niemand iets van begreep. Behalve als je Luc, op zijn Stoel met een Darmontsteking, kende. Dan werd het allemaal kristalhelder.
Maar de hemel bleef niet rooskleurig. Al snel vond de politie dat het genoeg was geweest. Die Luc, op zijn Stoel met een Darmontsteking, had een slechte invloed op de jeugd. Hij was gevaarlijk. En zo werd hij verbannen naar de donkere hoekjes en steegjes van het plein. Waar de jongeren hem konden vinden om naar zijn reizen te luisteren.
Het was dan ook in die tijd dat Luc, op zijn Stoel met een Darmontsteking, zijn naam veranderde naar iets korter. Iets dat lekker bekte.
Hij koos uiteindelijk voor LSD. Luc, op zijn Stoel met een Darmontsteking.
* Fear and Loathing in Las Vegas; na het innemen van LSD
Dienstmededeling
Beste trouwe lezers,
U zal waarschijnlijk al gemerkt hebben dat ik de laatste dagen een hele resem nieuwe posts heb eeeuhm gepost. Ik was namelijk al enige tijd bezig aan mijn nieuwe item 'Ooit op het Conscienceplein'. Ik schreef de teksten thuis op mijn computer, en het was de bedoeling om ze in delen op de blog te posten.
Elke post, die er nu 1 lange is, moest dus eigenlijk onderverdeeld worden in 3. Kwestie van de spanning er wat in te houden. Mijn geniale plannetje is echter mislukt omdat ik domweg vergeten ben mijn berichten te posten.
Ik was er namelijk heilig van overtuigd dat ik ze op de blog gepleurd had, maar ik heb me schamelijk vergist.
Om mijn fout recht te zetten heb ik alles dan maar ineens op de blog gegooid. Er komen trouwens nog meer delen van 'Ooit op het Conscienceplein' aan.
Hou de blog dus zeker in de gaten voor meer historisch vertier!
Uw verwarde blogposter (postblogger?)
Jeroen
U zal waarschijnlijk al gemerkt hebben dat ik de laatste dagen een hele resem nieuwe posts heb eeeuhm gepost. Ik was namelijk al enige tijd bezig aan mijn nieuwe item 'Ooit op het Conscienceplein'. Ik schreef de teksten thuis op mijn computer, en het was de bedoeling om ze in delen op de blog te posten.
Elke post, die er nu 1 lange is, moest dus eigenlijk onderverdeeld worden in 3. Kwestie van de spanning er wat in te houden. Mijn geniale plannetje is echter mislukt omdat ik domweg vergeten ben mijn berichten te posten.
Ik was er namelijk heilig van overtuigd dat ik ze op de blog gepleurd had, maar ik heb me schamelijk vergist.
Om mijn fout recht te zetten heb ik alles dan maar ineens op de blog gegooid. Er komen trouwens nog meer delen van 'Ooit op het Conscienceplein' aan.
Hou de blog dus zeker in de gaten voor meer historisch vertier!
Uw verwarde blogposter (postblogger?)
Jeroen
zaterdag 3 mei 2008
Ooit op het Conscienceplein...Een wei?
U leest het goed. Een wei. Zo’n groen ding vol gras en bloemetjes. En af en toe een koe. Of een paard. Of een schaap. Misschien een geit. Of twee. Sorry.
Als u ooit al eens op het Conscienceplein geweest bent, en ik hoop voor u van wel, dan zal u ongetwijfeld iets merkwaardigs opgevallen zijn. Die boom. Wat doet die boom daar in ’s hemelsnaam?
Om dat te weten te komen moeten we terugkeren naar een tijd waarin het woord ‘penis’ nog een vuil woord was. Toen baby’tjes nog in kolen groeiden en aan huis gebracht werden door de ooievaar. Een beetje zoals Pizza Hut, maar dan met pizza’s en brommers.
Zoals u wel weet is het Conscienceplein bedekt met een dik tapijt kinderkopjes. In de verste verte is er geen sprietje groen te zien. Nu ja, als je de ‘kruiden’ niet meetelt die in het geniep tussen de sigaretten worden gerold… De kunstenaars en ander gespuis in het Pannenhuis hadden er genoeg van. Zij vonden dat het hoog tijd was om groen te introduceren op hun mooie plein. Natuurlijk wilden de politici niet luisteren. Natuurlijk werkte de politie tegen. Maar het zou Panamarenko en zijn vrolijke trawanten allemaal worst wezen.
Panamarenko kreeg het geniale idee om het hele plein te bedekken met gras. Nu weet zelfs de meest omhooggevallen stadsrat dat gras niet groeit op kinderkopjes. Ik had hier nu een erg vulgaire mop kunnen maken, maar heb op het laatste nippertje toch besloten om me in te houden. Moving on!
In die tijd bestonden er geen kunstmatige grasmatten. Van die plastieken rollen die je tegenwoordig bij den boerenbond kan kopen voor een appel en ei. Als je er in de zomer op gaat liggen zonder handdoek zie je er nadien uit als een mislukt speldenkussen. Een egel zonder stekels. Of een zwaarlijvige fakir.
Panamarenko had gras nodig. Waar vind je gras. Juist ja, op den boerenbuiten. Hij laadde zijn wagen vol tuinmateriaal en potige kerels en reed naar een afgelegen stuk weiland. Een heel veld moest eraan geloven. Alleen de koeien bleven verweesd achter.
En zo werd het Conscienceplein een wei. Weliswaar zonder koeien, paarden, schapen, of geiten. De mensen wisten niet wat ze zagen. Een ware verademing in het stenen Antwerpen.
Het gemeentebestuur heeft dan maar zijn goed hart laten zien. Er zou een boom geplant worden op het Conscienceplein. Een boom. Één!
De zoveelste overwinning voor Panamarenko en zijn trawanten. Echte rebellen die jongens.
Ooit op het Conscienceplein… Een winterse zomer
Bende smeerlappen. Rijke stinkers in hun Mercedes-Benz . Zondaars. Luchtvervuilende rotzakken.
Als je nu op het Conscienceplein rondwandelt, kan je dat haast met je ogen toe. Het is er rustig en kalm. Buiten de hordes buitenlandse toeristen, de weinige fietsen, of de enkele wagen van de gemeente, is er bijna geen verkeer op het plein. Je kunt er rustig op de grond gaan zitten om te genieten van de zon, zonder dat een of andere onnozelaar je tenen tot moes maalt met zijn veel te grote velgen onder zijn veel te grote jeep. Zo’n potsierlijke Landrover. Of een Hummer. Met een madam onder haar stuur, omdat ze niet groot genoeg is om boven haar dashboard uit te kijken.
Ooit was het anders. Vroeger kon je het Conscienceplein vergelijken met een autosnelweg. De auto’s vochten er een bittere strijd uit om toch maar de dichtste parkeerplaats bij het restaurant te kunnen bemachtigen. De rijke stinkers die een heerlijke biefstukfriet naar binnen kwamen werken onder de ogen van de arme plaatselijke mensen.
Op de barricades moet Panamarenko gedacht hebben! Ja ik keek ook vreemd op toen ik de woorden ‘Panamarenko’ en ‘gedacht’ in dezelfde zin hoorde. Panamarenko en zijn kunstenaarsvrienden waren welgekende gasten in het Pannenhuis, het volkscafé van het Conscienceplein. Ze waren het beu dat die rijke stinkers heel hun plein kapot reden met hun auto’s. De politie weigerde mee te werken, de restaurantuitbaters nog veel minder. Die hadden nog liever hun kinderen geofferd aan de duivel.
Tijd voor actie! Op een vroege zomermorgen trok Panamarenko naar de winkel achter de hoek, en bestelde 20 gigantische ijsblokken. Met man en macht werden de blokken naar de ingangen van het plein gebracht, waar ze op elkaar gestapeld werden. Binnen de kortste keren smolten de blokken vast aan elkaar. De blokkade was opgeworpen, laat die flikken maar komen!
De politie rukte uit en beval Panamarenko en zijn trawanten om de blokkade te verwijderen. Panamarenko antwoordde doodleuk dat hij niet zou weten hoe.
De brandweer rukte uit. Ook zij wisten niet wat ze moesten doen. Panamarenko lachte zich een driedubbele breuk.
En zo was het Conscienceplein toch voor een dag autovrij. Enkele jaren later werd het plein effectief autovrij gemaakt. De middenstanders, die moord en brand geschreeuwd hebben, hebben nog nooit zo veel volk over de vloer gehad.
Panamarenko’s winterse zomer heeft het Conscienceplein gered van de benzineslikkende monsters.
Ooit op het Conscienceplein… De Man met zijn Doedelzak
Enkele oudere mensen zitten voor hun huis een tasje thee te drinken in de prille lentezon. Veel geld hebben ze niet, bezittingen nog veel minder. Een dak boven hun hoofd, de klompen aan hun voeten, en de kloven in hun handen. Een restant van de ruwe touwen in de haven. We bevinden ons in de jaren ’60. Een tijd die getekend wordt door dualiteit.
Enerzijds was het leven mooi. Iedereen kende elkaar. Als iemand hulp nodig had, hoefde hij het zelfs niet te vragen, de mensen waren er voor elkaar. Anderzijds was er de kerndreiging, de angst voor een nieuwe oorlog, en het trauma van de twee vorige dat nog niet helemaal verwerkt was.
Maar terug naar de mensen met hun tas thee. Kamillethee naar alle waarschijnlijkheid. Oude mensen drinken haast niets anders. Al slurpend van hun thee, kijken ze in het rond. Links van hun zien ze de fiere Conscience op zijn sokkel zitten, rechts staat de Jezuïtenkerk, en vlak voor hen het Pannenhuis.
“Ja dat Pannenhuis, dat is toch een merde zenne!” zouden ze tegen elkaar mompelen. “Een kot vol hoeren en snotneuzen die niet willen werken. En maar onnozele tekeningskes maken. Bende leeglopers!” Bompa zou instemmend knikken met zijn oude hoofd en aan zijn grote oren krabben. Bomma zou snuiven en op de grond spuwen. De vetzak.
Het was in dat Pannenhuis dat de Man met de Doedelzak woonde. Ergens boven in een armtierig zolderkamertje bedekt in stof. In de zomer was het er snikheet. In de winter regende het soms zo hard, dat je al even goed buiten kon gaan liggen. De Man met de Doedelzak had zijn bizarre instrument ergens gekocht op de rommelmarkt. De oude Schot die het hem had verkocht beweerde dat je er hemelse klanken mee kon produceren. 150 Frank, meer niet had de Man toen nog Zonder Doedelzak gezegd. En zo geschiedde.
Uren lang zat hij op zijn zak te blazen. Het ding smaakte een beetje naar een bejaarde geit, maar moedig zette hij door. De buren kwamen vaak klagen, ook die twee oude zagen aan de overkant. Maar hij luisterde niet en blies lustig verder op zijn doedelzak.
Ja de Man met de Doedelzak was een eigenwijze man. Wannes Van De Velde is altijd al een koppige aap geweest…
Ooit op het Conscienceplein… een inleiding
Tegenwoordig is het Conscienceplein voor veel Antwerpenaars niet meer dan de zoveelste toeristische trekpleister. Maar achter de opgepoetste gevels van de hippe bars en restaurants schuilt de donkere schim van het oude Conscienceplein. Een schim die tegen schenen schopte. Een vechtersbaas. Een straatkind. Een kunstenaar.
Hoog tijd dus voor de introductie van een nieuwe topic. Een onthullende kijk in het verleden. Een verleden vol drugs, prostitutie en drugs. Maar ook een terugblik op een tijd vol schoonheid en vrijheid.
woensdag 16 april 2008
MONTAGE 1
We hebben vandaag voor het eerst onze rushes ruw gemonteerd. (ja ze komen nog op de site hoor. geduld aub) En MERMANS zag dat het goed was.
SCORE 1.
SCORE 1.
Moeilijkheden
Vandaag heb ik voor de 3de opeenvolgende dag gepoogd Willy Tuymans van Partner nv aan de lijn te krijgen. Want wij hebben zijn toestemming nodig om opnames te maken van het concert van de carmina burana in de carolus boromeus deze zaterdag.
Ofwel wil die secretaresse mij niet doorverbinden ofwel is die willy nen ASS.
Maar goed, morgen nog is proberen dus.
*zucht*
Ofwel wil die secretaresse mij niet doorverbinden ofwel is die willy nen ASS.
Maar goed, morgen nog is proberen dus.
*zucht*
TV en radio
Muziek voor radio: Canned Heat "On the road again"
Muziek voor TV: "Golden Brown" en Carmina Burana van Orff??
Nog ideeën?
Muziek voor TV: "Golden Brown" en Carmina Burana van Orff??
Nog ideeën?
woensdag 9 april 2008
beeld van een hoorspel
we manipuleren het conscienceplein terug de geschiedenis in. wij hebben de opdracht een radiostuk zodanig te faken dat het conscienceplein interessant wordt. goeie opdracht voor objectieve journalisten in spee.
maar hey, "het is radio, als het goed gefaked is klinkt het goed en blijft de luisteraar aandachtig" to quote onze beste Vlecken. geen enkel problemen mee, maar de waarheid is al gezegd en voor de onwetenden: consciensceplein equals SAAI.
nou, manipuleren die saaiheid! zet jefferson airplane's "white rabbit" op je mp3, knal een toeter en luister naar de doorrookte stem van een ouwe hippie die de goeie tijd meegemaakt heeft. laat je meevoeren naar de tijd dat jimmi H nog gitaar speelde. zet dit alles tegen een achtergrond van het conscienceplein, badend in het zonlicht en bezet door langharige hippiemeisjes met ontbloot bovenlijf (tis radio maar het oog mag ook iets hebben e, als we nu toch aant manipuleren zijn) en we zijn er!
all right, nu dit zooitje digitaal opnemen, monteren en we hebben onze radio-reportage.
langharige kandidaat-hippiegrietjes aanmelden bij dhr. Van Boxem ;)
maar hey, "het is radio, als het goed gefaked is klinkt het goed en blijft de luisteraar aandachtig" to quote onze beste Vlecken. geen enkel problemen mee, maar de waarheid is al gezegd en voor de onwetenden: consciensceplein equals SAAI.
nou, manipuleren die saaiheid! zet jefferson airplane's "white rabbit" op je mp3, knal een toeter en luister naar de doorrookte stem van een ouwe hippie die de goeie tijd meegemaakt heeft. laat je meevoeren naar de tijd dat jimmi H nog gitaar speelde. zet dit alles tegen een achtergrond van het conscienceplein, badend in het zonlicht en bezet door langharige hippiemeisjes met ontbloot bovenlijf (tis radio maar het oog mag ook iets hebben e, als we nu toch aant manipuleren zijn) en we zijn er!
all right, nu dit zooitje digitaal opnemen, monteren en we hebben onze radio-reportage.
langharige kandidaat-hippiegrietjes aanmelden bij dhr. Van Boxem ;)
INFO
Het concert moet in principe lukken. Ik heb samen met Stijn de telefoon nmummers van de organisatie kunnen fixen.
Nu moet er nog iemand contact met de pastoor opnemen voor de artiestenmis deze Zondag.
enjoy
Nu moet er nog iemand contact met de pastoor opnemen voor de artiestenmis deze Zondag.
enjoy
zondag 6 april 2008
Stilte
...Het is hier stil, zo stil als tussen de fake borsten van Debby en Nancy.
Of zo stil als op het Conscienceplein.
Het goede nieuws is dat ik uit goede bron heb vernomen dat de restaurants er goed zijn!
Dan is er nog de kwestie van dat concert in de kerk, 19 april.
Gaan of niet? Morgen vraag ik wel info.
Hebben wij eigenlijk beeldmateriaal? Of beter, hebben wij Radio materiaal??
Of zo stil als op het Conscienceplein.
Het goede nieuws is dat ik uit goede bron heb vernomen dat de restaurants er goed zijn!
Dan is er nog de kwestie van dat concert in de kerk, 19 april.
Gaan of niet? Morgen vraag ik wel info.
Hebben wij eigenlijk beeldmateriaal? Of beter, hebben wij Radio materiaal??
dinsdag 1 april 2008
Tv teksten
Als je in de straten van Antwerpen wil verdwalen is de consciencebuurt zeker een must. De straatjes rondom het plein herbergen kleine winkeltjes zoals een barbier, en echte volkscafés.
Het plein zelf verschuilt zich achter de drukte van de melkmarkt en de kathedraal. Het is geen gewoon toeristische bezoekplaats, het is een plein dat je overkomt. Net liep je nog door de steegjes te verdwalen en dan ben je er:
Badend in het zonlicht verheft de kerk zich boven de bibliotheek en de terrasjes aan haar voeten. De architectuur van de bibliotheek en de kerk werpen je even terug de tijd in, terug naar vroeger.
dit is een iets meer uitgewerkte versie. enjoy.
Het plein zelf verschuilt zich achter de drukte van de melkmarkt en de kathedraal. Het is geen gewoon toeristische bezoekplaats, het is een plein dat je overkomt. Net liep je nog door de steegjes te verdwalen en dan ben je er:
Badend in het zonlicht verheft de kerk zich boven de bibliotheek en de terrasjes aan haar voeten. De architectuur van de bibliotheek en de kerk werpen je even terug de tijd in, terug naar vroeger.
dit is een iets meer uitgewerkte versie. enjoy.
dinsdag 18 maart 2008
Jeroen heeft gelijk.
Maar nu nog nen tekst voor onze reportage.
Iets in de aard van:
Het conscienceplein verschuilt zich achter de drukte van de melkmarkt en de kathedraal.
Ons plein is geen plein dat je bezoekt, het is een plein dat je overkomt.
Net liep je nog door kleine straatjes te verdwalen en plotseling ben je er:
Het conscienceplein.
De bouw van de bibliotheek en de kerk werpen je even terug de tijd in, terug naar vroeger.
...etc
?? goed of niet jongens??
Iets in de aard van:
Het conscienceplein verschuilt zich achter de drukte van de melkmarkt en de kathedraal.
Ons plein is geen plein dat je bezoekt, het is een plein dat je overkomt.
Net liep je nog door kleine straatjes te verdwalen en plotseling ben je er:
Het conscienceplein.
De bouw van de bibliotheek en de kerk werpen je even terug de tijd in, terug naar vroeger.
...etc
?? goed of niet jongens??
maandag 17 maart 2008
Plein bijt student?
Vlaanderen vakantieland. Dat is het uitgangspunt. Een prachtige reportage maken voor de 'alternatieve toerist'. Uiteraard met een originele invalshoek. Hier, jullie krijgen het Conscienceplein, als dat geen cadeau is!
Cadeau? Vergiftigd geschenk ja! Mij zul je niet horen zeggen dat het Conscienceplein een lelijk plein is, in tegendeel. Het is een prachtig stukje authentiek Antwerpen waar ik op mooie zomerdagen graag een fris Bolleke ga drinken.
De Carolus-Borremeuskerk is zonder twijfel een prachtwerk. Hendrik Conscience is een van de belangrijkste schrijvers van de Vlaamse literatuur en het plein trekt ook vandaag nog steeds allerlei kunstenaars aan. Fantastisch, en nu?
Al weken pijnig ik mijn brein, een beetje overdrijven kan nooit kwaad, om een geschikte invalshoek te vinden.
Een reportage over de kerk: zou wel kunnen, maar er staan al zoveel kerken in Antwerpen. We kunnen de toeristen moeilijk nog meer kruisbeelden en stoffige priesters in de strot rammen.
Anders misschien een reportage over Coscience zelf? In deze tijd waar, als we die idioten van het Vlaams Belang mogen geloven, België niet meer bestaat, kan dit wel tot iets pittigs leiden. Maar zijn de mensen al dat gezever niet beu aan het worden? Vlaanderen onafhankelijk! Weg met de Walen! Fuck de PS! Schild en vriend?! Boooooring
Een vergiftigd geschenk.
Nee, om de jury te overtuigen gaan we toch net iets straffer uit de hoek moeten komen. Iets met snelle wagens, veel blote borsten, en ontploffende decors. Of anders een arty-farty film. Iets met ingewikkelde en onbeduidende shots, quotes die nergens lijken heen te gaan, en een algemene sfeer van verwarring. Zoiets dat laaiend wordt onthaald omdat niemand het begrijpt.
Down-to-earth, simpel, mooi. Daar moeten we voor gaan. Iets als Man bijt Hond. Iets dat ontroerend wordt omdat het zo herkenbaar is. Gewone mensen, met gewone verhalen. No more fancy shit.
Cadeau? Vergiftigd geschenk ja! Mij zul je niet horen zeggen dat het Conscienceplein een lelijk plein is, in tegendeel. Het is een prachtig stukje authentiek Antwerpen waar ik op mooie zomerdagen graag een fris Bolleke ga drinken.
De Carolus-Borremeuskerk is zonder twijfel een prachtwerk. Hendrik Conscience is een van de belangrijkste schrijvers van de Vlaamse literatuur en het plein trekt ook vandaag nog steeds allerlei kunstenaars aan. Fantastisch, en nu?
Al weken pijnig ik mijn brein, een beetje overdrijven kan nooit kwaad, om een geschikte invalshoek te vinden.
Een reportage over de kerk: zou wel kunnen, maar er staan al zoveel kerken in Antwerpen. We kunnen de toeristen moeilijk nog meer kruisbeelden en stoffige priesters in de strot rammen.
Anders misschien een reportage over Coscience zelf? In deze tijd waar, als we die idioten van het Vlaams Belang mogen geloven, België niet meer bestaat, kan dit wel tot iets pittigs leiden. Maar zijn de mensen al dat gezever niet beu aan het worden? Vlaanderen onafhankelijk! Weg met de Walen! Fuck de PS! Schild en vriend?! Boooooring
Een vergiftigd geschenk.
Nee, om de jury te overtuigen gaan we toch net iets straffer uit de hoek moeten komen. Iets met snelle wagens, veel blote borsten, en ontploffende decors. Of anders een arty-farty film. Iets met ingewikkelde en onbeduidende shots, quotes die nergens lijken heen te gaan, en een algemene sfeer van verwarring. Zoiets dat laaiend wordt onthaald omdat niemand het begrijpt.
Down-to-earth, simpel, mooi. Daar moeten we voor gaan. Iets als Man bijt Hond. Iets dat ontroerend wordt omdat het zo herkenbaar is. Gewone mensen, met gewone verhalen. No more fancy shit.
donderdag 13 maart 2008
Soixenthuitards
Invalshoek: Hippies die nu wat ouder zijn terug naar het plein brengen en interviewen. Een plan, een goed plan. bedankt Stijn. Nu nog de gsm nummer van de Wannes en alles komt "in de chacoche".
Idee van Jeroen: We interviewen in Man Bijt Hond stijl. We 'springen' dus van voorbijganger tot voorbijganger. I like it.
great. nu nog iets concreet doen en dat gaat allemaal lukken.
Idee van Jeroen: We interviewen in Man Bijt Hond stijl. We 'springen' dus van voorbijganger tot voorbijganger. I like it.
great. nu nog iets concreet doen en dat gaat allemaal lukken.
Nieuws op een dinsdag
Dinsdagmiddag op het Conscienceplein. Het regent. Ik voel me koud, bijna zielig, en lichtjes verkouden. Stijn lijkt de regen ook niet al te geweldig te vinden terwijl we het plein oversteken.
De Gulden Swaene is een restaurant op het plein dat gerunt wordt door 2 dames, onder de schaduw van de kerk. Plots is dit het perfecte beeld: Vlaanderen onder de schaduw van de kerktoren.
Want dat is wat wij zijn. Een stel boeren, dat niet eens in staat is om ratio boven religio te stellen.
çoit. Het regent, en het restaurant blijkt gesloten op dinsdag. Ik twijfel; zouden we even in de kerk gaan zitten? Het is er droog en betrekkelijk warm...
Maar een bende gepensioneerden die het gebouw binnenschuifelen doen me besluiten om maar gewoon naar huis te gaan.
Ondertussen denk ik, andermaal het plein overstekend, wat voor nieuwshier te rapen valt. Alle is nieuws in het juiste licht bekeken. Zoals de lezingen in de stadsbibliotheek. Dit voorjaar vinden er een klein dozijn plaats. Met onder andere een dichter die ons de wereld via video toont.
Interessant? Niet echt. Nieuws? zeker.
Ik zie het bericht al voor me. Ik post het later wel.
It is like Marvin the robot without happiness circuits: enormously depressing. Isn't it?
De Gulden Swaene is een restaurant op het plein dat gerunt wordt door 2 dames, onder de schaduw van de kerk. Plots is dit het perfecte beeld: Vlaanderen onder de schaduw van de kerktoren.
Want dat is wat wij zijn. Een stel boeren, dat niet eens in staat is om ratio boven religio te stellen.
çoit. Het regent, en het restaurant blijkt gesloten op dinsdag. Ik twijfel; zouden we even in de kerk gaan zitten? Het is er droog en betrekkelijk warm...
Maar een bende gepensioneerden die het gebouw binnenschuifelen doen me besluiten om maar gewoon naar huis te gaan.
Ondertussen denk ik, andermaal het plein overstekend, wat voor nieuwshier te rapen valt. Alle is nieuws in het juiste licht bekeken. Zoals de lezingen in de stadsbibliotheek. Dit voorjaar vinden er een klein dozijn plaats. Met onder andere een dichter die ons de wereld via video toont.
Interessant? Niet echt. Nieuws? zeker.
Ik zie het bericht al voor me. Ik post het later wel.
It is like Marvin the robot without happiness circuits: enormously depressing. Isn't it?
dinsdag 11 maart 2008
Wat hebben het Conscienceplein en Iraq met elkaar gemeen?
Alles. Om dit te begrijpen moeten we even terug in de tijd:
"Maar mijnheer, der is niets interessants aan da plein van ons. Ik heb nog meer interesse in het nieuwe seizoen van De Pfaffs verdorie."
*Als ge denkt dat het niet interessant is moet ge beter kijken!
"Maar der valt nog minder te beleven op ons plein dan in mijn parochiekerk!"
*Wel, dan maken jullie het maar interessant.
Deze discussie speelde zich tijdens de les Webjournalistiek af.
Ik heb hier nog 2 kleine dingen over te zeggen:
1. In de woorden van Alex Agnew:
"Ik haat reality tv. Geloven jullie da nu echt dat de realiteit boeiender is dan fictie?!
Ik zie 10.000 keer liever indiana jones pijlen ontwijken terwijl hij wegrent van een rotsblok en aan zijn zweep over een kuil vliegt 'tetetee, teteteuh,...', dan dat ik 3uur toekijk hoe die op de pot zit en tegen de camera zegt :
"Tga mij ni af vandaag zenne". Indigestie Jones fuck off! "
De man heeft gelijk, naar mijn tamelijk onbescheiden mening althans.
2. Wij leren nu al 2 jaar om zaken te verbloemen, interessanter te maken, te verkorten, aangenamer te maken, te vervormen...kortom te herwerken.
Nu is de vraag: IS het nodig dat het nieuws/de waarheid 'aangepast', i.e. gemanipuleerd, wordt alvorens zij de mensen bereikt???
De realiteit is vaak pijnlijk. Kijk naar oorlogsverslaggeving: Alle gore beelden worden weggelaten. Waarom? Officieel om de gevoelige kijkers te beschermen. In werkelijkheid omdat anders niemand ooit nog een oorlog verkocht krijgt.
Kijk naar die weduwes van de omgekomen soldaten in Irak: zij zijn nu bijna allemaal tegen de oorlog. vreemd hé.
Wat heeft dat nu te maken met het conscienceplein vraagt u zich nog steeds af? Alles zeg ik u.
Want als wij leren om de realiteit te verbloemen, ook al gaat het hier over een belachelijk plein, dan zijn we gewoon een bende leugenaars. Erger, dan zijn wij de erfgenamen van een establishment dat enkel aan zichzelf denkt in plaats van aan haar plicht.
Niettegenstaande moet ik toegeven dat ons pleintje wel boeiende facetten heeft.
Shall we call it a draw? ;)
"Maar mijnheer, der is niets interessants aan da plein van ons. Ik heb nog meer interesse in het nieuwe seizoen van De Pfaffs verdorie."
*Als ge denkt dat het niet interessant is moet ge beter kijken!
"Maar der valt nog minder te beleven op ons plein dan in mijn parochiekerk!"
*Wel, dan maken jullie het maar interessant.
Deze discussie speelde zich tijdens de les Webjournalistiek af.
Ik heb hier nog 2 kleine dingen over te zeggen:
1. In de woorden van Alex Agnew:
"Ik haat reality tv. Geloven jullie da nu echt dat de realiteit boeiender is dan fictie?!
Ik zie 10.000 keer liever indiana jones pijlen ontwijken terwijl hij wegrent van een rotsblok en aan zijn zweep over een kuil vliegt 'tetetee, teteteuh,...', dan dat ik 3uur toekijk hoe die op de pot zit en tegen de camera zegt :
"Tga mij ni af vandaag zenne". Indigestie Jones fuck off! "
De man heeft gelijk, naar mijn tamelijk onbescheiden mening althans.
2. Wij leren nu al 2 jaar om zaken te verbloemen, interessanter te maken, te verkorten, aangenamer te maken, te vervormen...kortom te herwerken.
Nu is de vraag: IS het nodig dat het nieuws/de waarheid 'aangepast', i.e. gemanipuleerd, wordt alvorens zij de mensen bereikt???
De realiteit is vaak pijnlijk. Kijk naar oorlogsverslaggeving: Alle gore beelden worden weggelaten. Waarom? Officieel om de gevoelige kijkers te beschermen. In werkelijkheid omdat anders niemand ooit nog een oorlog verkocht krijgt.
Kijk naar die weduwes van de omgekomen soldaten in Irak: zij zijn nu bijna allemaal tegen de oorlog. vreemd hé.
Wat heeft dat nu te maken met het conscienceplein vraagt u zich nog steeds af? Alles zeg ik u.
Want als wij leren om de realiteit te verbloemen, ook al gaat het hier over een belachelijk plein, dan zijn we gewoon een bende leugenaars. Erger, dan zijn wij de erfgenamen van een establishment dat enkel aan zichzelf denkt in plaats van aan haar plicht.
Niettegenstaande moet ik toegeven dat ons pleintje wel boeiende facetten heeft.
Shall we call it a draw? ;)
Jezuïten boven!
Hippies, jazzcafés, drugs, racistisch gewauwel... Aan de hand van de voorgaande berichten zou je haast gaan denken dat het Conscienceplein de vuilbak van 't Stad is ?! Waar zitten die Christelijke waarden hier, bende godmisprijzende ketters.
Cafés, vrouwen, en drugs zijn één voor één instrumenten van het Kwaad. Wrik U los uit de klauwen van de duivel, weersta de verleiding. Keer die vuiligheid de rug toe en treed binnen in de tempel van het Hemelse Licht: de Sint-Carolus Borremeuskerk.
Dat de Carolus Borremeuskerk simpelweg de knapste en beste kerk is van heel Antwerpen, staat als een paal boven wijwater. Voor degenen die mijn woord in twijfel trekken: de bouw van het monumentale gebouw duurde slechts 6 jaar, van 1615 tot 1621. Als daar geen goddelijke interventie mee gemoeid ging, dan weet ik ook niet meer. De kathedraal van Antwerpen is nog altijd niet voltooid, HA!
Het zal dan ook niemand verbazen om te vernemen dat de Carolus Borremeuskerk gesticht werd door de almachtige Jezuïten. Het is trouwens een welbekend gegeven dat van alle Kerkelijke ordes, de Jezuïten gewoon de beste zijn. Niemand kan zo hard bidden als de Jezuïten. Niemand kan zo goed de Bijbel van buiten leren als de Jezuïten. Niemand kan zo goed de mis voordragen als de Jezuïten. Ignatius van Loyola is de Uberpastoor.
En net omdat de Jezuïten ZO geweldig waren, werd de orde 1773 afgeschaft.
De inboedel uit de kerk werd verkocht en ze werd ingericht als lokaal voor godsdienstonderricht. Het is trouwens in deze periode dat de kerk haar huidige naam kreeg, een nieuwe patroonheilige: Carolus Borremeus.
Tot daar deze leerrijke uiteenzetting, bende godverdomse ketters!
Cafés, vrouwen, en drugs zijn één voor één instrumenten van het Kwaad. Wrik U los uit de klauwen van de duivel, weersta de verleiding. Keer die vuiligheid de rug toe en treed binnen in de tempel van het Hemelse Licht: de Sint-Carolus Borremeuskerk.
Dat de Carolus Borremeuskerk simpelweg de knapste en beste kerk is van heel Antwerpen, staat als een paal boven wijwater. Voor degenen die mijn woord in twijfel trekken: de bouw van het monumentale gebouw duurde slechts 6 jaar, van 1615 tot 1621. Als daar geen goddelijke interventie mee gemoeid ging, dan weet ik ook niet meer. De kathedraal van Antwerpen is nog altijd niet voltooid, HA!
Het zal dan ook niemand verbazen om te vernemen dat de Carolus Borremeuskerk gesticht werd door de almachtige Jezuïten. Het is trouwens een welbekend gegeven dat van alle Kerkelijke ordes, de Jezuïten gewoon de beste zijn. Niemand kan zo hard bidden als de Jezuïten. Niemand kan zo goed de Bijbel van buiten leren als de Jezuïten. Niemand kan zo goed de mis voordragen als de Jezuïten. Ignatius van Loyola is de Uberpastoor.
En net omdat de Jezuïten ZO geweldig waren, werd de orde 1773 afgeschaft.
De inboedel uit de kerk werd verkocht en ze werd ingericht als lokaal voor godsdienstonderricht. Het is trouwens in deze periode dat de kerk haar huidige naam kreeg, een nieuwe patroonheilige: Carolus Borremeus.
Tot daar deze leerrijke uiteenzetting, bende godverdomse ketters!
maandag 10 maart 2008
Revolutie in Muziekland?
Nee dit bericht heeft niets met het Conscienceplein te maken. Helemaal niets. Gene zak zoals ze in t'Stad zeggen.
Ongeveer een week geleden verscheen er op de webstek van Nine Inch Nails plotseling het volgende bericht: "The new Nine Inch Nails record is available right now". Verbazing alom. Nergens werd er iets van reclame gemaakt, geen posters, luistersessies, niets.
Trent Reznor, het brein achter Nine Inch Nails, had genoeg van de tirannie van de grote platenmaatschappijen en gooide de zijne enkele maanden geleden zonder pardon door het openstaande raam. Reznor was het beu om als muzikant in een bepaalde richting geduwd te worden, en zelf amper een fractie van de inkomsten te zien.
En nu kan iedereen het nieuwe album van Nine Inch Nails, rechtstreeks bestellen van nin.com. De eerste 9 nummers (het zijn er 36 in totaal) zijn volledig gratis (en legaal) af te halen via BitTorrent, voor het volledige pakket betaal je 5 of 10 euro. En dan mag je niet alleen de nummers downloaden, je krijgt ook nog eens een 2cd luxe-editie toegestuurd. Ooit al eens een nieuwe (dubbel)cd van 5 euro gezien in de Fnac?
Maar goed, tot daar deze rant. Ik denk dat het voor iedereen duidelijk is dat dit eigenlijk niet past op een blog over het Conscienceplein. Maar ik vind gewoon dat dergelijke initiatieven gesteund moeten worden. In een tijd waar een pintje op een festival al 2,5 euro kost en je geen cd vindt onder de 15 euro, bewonder ik de muzikanten die aan hun fans denken, en niet alleen aan hun centen...
voor meer informatie: www.nin.com
donderdag 6 maart 2008
Crossroads
Vroeger was dit plein een meeting ground voor hippies. U weet wel, die Lennon fans die nooit helemaal over de break up van de fab 4 zijn geraakt.
Wannes van de Velde en co kwamen er liedjes zingen, een pint drinken en een fritzak vol gras opsteken. Dat was de goeie ouwe tijd van de Muze; We hadde geen dvd's, geen mp3's. Alleen maar wa cassettetjes...
Maar de tijden veranderden. Toen de muur viel was er even die illusie dat het grote plan zou lukken. Maar snel werden er overal nieuwe muren geplaatst. Tegen 1996 was de 20ste eeuw voorbij en de échte kapitalisatie sloeg toe. Alle hippiekinderen werden verdieners.
Langzaam maar zeker trokken onze vrienden weg van het plein. Tot uiteindelijk vandaag kwam en het een terrein van de andere kant is geworden. Het plein van de rechtse mannen.
Op het ritme van het leven ademt de stad mee. Zij neemt mensen en ideeën in zich op, verslindt hen en spuwt ze terug uit. Op de golven van de geschiedenis dobbert het conscienceplein mee, onder wakend oog van haar beschermheer.
Wax and wane. Het is de ironie van het lot dat een en hetzelfde plein in staat is om de meest uiteenlopende mensen te herbergen. Daar kunnen we misschien met zijn allen iets van leren. Dit plein is dus toch nuttiger dan ik dacht. Mea culpa.
En om Stijn te volgen: How many roads must a man walk down, before you can call him a man? The answer my friend, is blowing in the wind... -Dylan-
Wannes van de Velde en co kwamen er liedjes zingen, een pint drinken en een fritzak vol gras opsteken. Dat was de goeie ouwe tijd van de Muze; We hadde geen dvd's, geen mp3's. Alleen maar wa cassettetjes...
Maar de tijden veranderden. Toen de muur viel was er even die illusie dat het grote plan zou lukken. Maar snel werden er overal nieuwe muren geplaatst. Tegen 1996 was de 20ste eeuw voorbij en de échte kapitalisatie sloeg toe. Alle hippiekinderen werden verdieners.
Langzaam maar zeker trokken onze vrienden weg van het plein. Tot uiteindelijk vandaag kwam en het een terrein van de andere kant is geworden. Het plein van de rechtse mannen.
Op het ritme van het leven ademt de stad mee. Zij neemt mensen en ideeën in zich op, verslindt hen en spuwt ze terug uit. Op de golven van de geschiedenis dobbert het conscienceplein mee, onder wakend oog van haar beschermheer.
Wax and wane. Het is de ironie van het lot dat een en hetzelfde plein in staat is om de meest uiteenlopende mensen te herbergen. Daar kunnen we misschien met zijn allen iets van leren. Dit plein is dus toch nuttiger dan ik dacht. Mea culpa.
En om Stijn te volgen: How many roads must a man walk down, before you can call him a man? The answer my friend, is blowing in the wind... -Dylan-
de dood van een pleintje
wat beroofde het conscienceplein van het bruisende nachtleven en degradeerde het tot de toeristische trekpleister van nu? van de sixties is er vandaag de dag niets meer te bespeuren. toegegeven, de hippiecultuur was een product van zijn tijd. een generatie wordt oud en verliest zijn wilde haren. in dit geval zelfs letterlijk.
voor de rust hebben ze zelf gezorgd. de Vrije Actiegroep Antwerpen bezetten in 1968 onder leiding van multimiljonair panemarenco, happy space maker hugo heyrman op kunstzinnige wijze verschillende malen het plein. hun eis was een autovrij plein, en in '72 werd dit antwerpens eerste pleintje zonder auto's.
dat is nog geen reden waarom het uitgaansleven er compleet verdwenen is. het is niet ondenkbaar dat 't stad er een schoonmaakactie à la conincksplein heeft gehouden. de hippiecultuur zal ongetwijfeld een "onderwereld" van drugs en losbandigheid met zich mee hebben gebracht. in de ogen van de sinjoren en de antwerpse coppers genoeg reden om deze buurt op te kuisen. wat wonderbaarlijk gelukt is.
de leuzen van weleer hebben plaatsgemaakt voor "eigen volk eerst" en andere xenofobe uitspraken. de jazzcafeetjes en clubs zijn verdwenen en de buurt is een toonbeeld van veiligheid geworden.
times... they are a-changing bob dylan
voor de rust hebben ze zelf gezorgd. de Vrije Actiegroep Antwerpen bezetten in 1968 onder leiding van multimiljonair panemarenco, happy space maker hugo heyrman op kunstzinnige wijze verschillende malen het plein. hun eis was een autovrij plein, en in '72 werd dit antwerpens eerste pleintje zonder auto's.
dat is nog geen reden waarom het uitgaansleven er compleet verdwenen is. het is niet ondenkbaar dat 't stad er een schoonmaakactie à la conincksplein heeft gehouden. de hippiecultuur zal ongetwijfeld een "onderwereld" van drugs en losbandigheid met zich mee hebben gebracht. in de ogen van de sinjoren en de antwerpse coppers genoeg reden om deze buurt op te kuisen. wat wonderbaarlijk gelukt is.
de leuzen van weleer hebben plaatsgemaakt voor "eigen volk eerst" en andere xenofobe uitspraken. de jazzcafeetjes en clubs zijn verdwenen en de buurt is een toonbeeld van veiligheid geworden.
times... they are a-changing bob dylan
maandag 3 maart 2008
verborgen geschiedenis
het conscienceplein heeft veel weg van de bejaarde bezoekers die de jezuïetenkerk aandoen: op rust, melancholisch wegdromend van vergane tijden. dit gevoel bedriegt je niet. het plein kende net als de oudjes een wilde jeugd en een bruisend nachtleven.
in de vroege jaren zestig stond het conscienceplein bekend als het epicentrum van de Antwerpse jazz. de buurt herbergde allerhande jazzclubs en rockcafés. onder andere Ferre Grignard, Derrol Adams en Wannes van de Velde passeerden hier regelmatig de revue in een gemoedelijk sfeertje.
ook het Pannehuis, op de hoek van het conscienceplein en de wolfstraat, was vroeger als artistieke kroeg trekpleister voor allerhande figuren. zowel jazzmuzikanten als schilders en schrijvers, bohémiens en beatniks werden hier onder een dak verenigd.
conscienceplein, het Soho van antwerpen anno 1960 (?)
wanneer en waarom sterfde deze ooit zo levendige buurt zijn stille dood?
in de vroege jaren zestig stond het conscienceplein bekend als het epicentrum van de Antwerpse jazz. de buurt herbergde allerhande jazzclubs en rockcafés. onder andere Ferre Grignard, Derrol Adams en Wannes van de Velde passeerden hier regelmatig de revue in een gemoedelijk sfeertje.
ook het Pannehuis, op de hoek van het conscienceplein en de wolfstraat, was vroeger als artistieke kroeg trekpleister voor allerhande figuren. zowel jazzmuzikanten als schilders en schrijvers, bohémiens en beatniks werden hier onder een dak verenigd.
conscienceplein, het Soho van antwerpen anno 1960 (?)
wanneer en waarom sterfde deze ooit zo levendige buurt zijn stille dood?
donderdag 28 februari 2008
conscienceplein anders bekeken (vervolg)
woensdagavond is de lucht doordrenkt met een zoete, ietwat illegale, maar gedoogde, geur. de poëten en luisteraars zitten onder een cara (hét belgische bier bij uitstek) of een fles wijn (met de kurk in de fles bij gebrek aan een opener) te luisteren.
de gedichten, ontsproten aan de (door psychedelica) verlichte geesten weken emoties los bij de geïnteresseerden. en hendrik conscience zag dat het goed was, zijn volk kán lezen. zijn erfenis leeft verder... welliswaar onder drop-outs (wij zeggen marginalen maar dat klinkt zo negatief).
over drop-outs gesproken. het is niet de eerste keer dat het beeld gehuld werd in een witte wolk. het nu zeer rustieke en propere pleintje is niet altijd zo geweest. een enkel bruin cafeetje is wat over is van wat vroeger was...
daarover meer een andere keer
de gedichten, ontsproten aan de (door psychedelica) verlichte geesten weken emoties los bij de geïnteresseerden. en hendrik conscience zag dat het goed was, zijn volk kán lezen. zijn erfenis leeft verder... welliswaar onder drop-outs (wij zeggen marginalen maar dat klinkt zo negatief).
over drop-outs gesproken. het is niet de eerste keer dat het beeld gehuld werd in een witte wolk. het nu zeer rustieke en propere pleintje is niet altijd zo geweest. een enkel bruin cafeetje is wat over is van wat vroeger was...
daarover meer een andere keer
Voorrang van Rechts II
Plantijn Hogeschool...aan de poort staan 3 NSV leden flyers uit te delen voor hun NSV debat en de NSV betoging in Gent. Een van hen schudt mij de hand en duwt me een pak flyers in de andere. Uitdelen! sommeert hij me.
Zijn stamkroeg is de Leeuw. Of was dat toch, maar dat verhaal komt later.
De Leeuw van Vlaanderen op het Conscienceplein...Hoe geestdodend saai en flauw.
Hendrik Conscience was niet enkel een Vlaams Nationalist, hij was ook een fantast die niet aan research deed.
Zijn boek, waarnaar het café vernoemd is, is dan wel vlot geschreven maar compleet fout.
Bijvoorbeeld: De Vlamingen hadden wel een Ruiterij tegen de Fransen. Dat is ook de reden dat Pieter de Koninck de handen in elkaar sloeg met Jan Breydel. Om paarden te kunnen kopen en voorzien voor hun leger.
Bovendien vochten er aan Vlaamse zijde Franstaligen mee en langs Franse zijde Vlamingen.
It's the goof of all time.
En meer dan 700 jaar later maken wij daar nog ruzie over.
Je kan veel zeggen van België, maar wat vaak niet wordt gezegd is dat Vlamingen en Walen in de eerste plaats een bende ruziënde galliërs zijn.
Oude Kelten die zagen en bakkeleien. En zich daar nog mee amuseren ook.
Ziedaar onze nationale eenheid.
Zijn stamkroeg is de Leeuw. Of was dat toch, maar dat verhaal komt later.
De Leeuw van Vlaanderen op het Conscienceplein...Hoe geestdodend saai en flauw.
Hendrik Conscience was niet enkel een Vlaams Nationalist, hij was ook een fantast die niet aan research deed.
Zijn boek, waarnaar het café vernoemd is, is dan wel vlot geschreven maar compleet fout.
Bijvoorbeeld: De Vlamingen hadden wel een Ruiterij tegen de Fransen. Dat is ook de reden dat Pieter de Koninck de handen in elkaar sloeg met Jan Breydel. Om paarden te kunnen kopen en voorzien voor hun leger.
Bovendien vochten er aan Vlaamse zijde Franstaligen mee en langs Franse zijde Vlamingen.
It's the goof of all time.
En meer dan 700 jaar later maken wij daar nog ruzie over.
Je kan veel zeggen van België, maar wat vaak niet wordt gezegd is dat Vlamingen en Walen in de eerste plaats een bende ruziënde galliërs zijn.
Oude Kelten die zagen en bakkeleien. En zich daar nog mee amuseren ook.
Ziedaar onze nationale eenheid.
conscienceplein anders bekeken
Conscienceplein. een stukje stad waar je even kunt wegvluchten uit de stadse drukte. Historische waarde heeft het zeker: conscience, nogwel de man die ons leerde lezen en schrijven, overschouwt van op zijn bronzen stoel het plein. daartegenover staat de Carolus Boromeuskerk die met zijn rijkdom het plein domineert.
dat dit pleintje "druk" bezocht wordt spreekt voor zich. grotendeels gepensioneerde toeristen en klasjes op daguitstap kuieren over het plein. al dan niet met een gids in hun kielzog. met verveelde leerlingen wachtend op de paar uur vrijheid om door de stad te zwerven.
maar wat heeft de modale antwerpenaar hier te zoeken onder het toeziende oog van onze volksschrijver?
op woensdagavond trekt deze dichter nog steeds gelijkgezinden. mensen met een voorliefde voor poëzie en literatuur. een bond allegaartje neo-hippies en -beatniks bezet voor een avond en een stukje nacht het plein...
dat dit pleintje "druk" bezocht wordt spreekt voor zich. grotendeels gepensioneerde toeristen en klasjes op daguitstap kuieren over het plein. al dan niet met een gids in hun kielzog. met verveelde leerlingen wachtend op de paar uur vrijheid om door de stad te zwerven.
maar wat heeft de modale antwerpenaar hier te zoeken onder het toeziende oog van onze volksschrijver?
op woensdagavond trekt deze dichter nog steeds gelijkgezinden. mensen met een voorliefde voor poëzie en literatuur. een bond allegaartje neo-hippies en -beatniks bezet voor een avond en een stukje nacht het plein...
woensdag 27 februari 2008
Voorrang van Rechts
Het consicenceplein zoals het is:
Radicaal Vlaams Nationalisme in Antwerpen
Wat is er boeiend aan het Conscienceplein?
Wel, om te beginnen is er een bruine kroeg genaamd De Leeuw van Vlaanderen.
Bij stamgasten is ze bekend onder de naam van "de Beest".
De stamgasten van deze tent zijn anders. Anders in die zin, dat zij kunnen omschreven worden als Skinheads, Rechtse mannen, NSV'ers, Neo-nazi's, Vlaams Belang leden etc.
Het is heel gemakkelijk om de rest van deze post te "kakken" op extreem-rechts.
Ik ga u gewoon tonen wat er gebeurd in en rond deze kroeg die het centrum van nationalisme in Antwerpen vormt.
Er rent een jonge kerel door de steegjes van 't stad. hij bloedt uit zijn neus en hijgt verschrikkelijk. De kathedraal voorbij, over de Melkmarkt. Hij kijkt achterom en ziet 2 Marrokanen die hem aan het inhalen zijn. Wanneer hij de hoek van de Melkmarkt omrent ziet hij zijn redding: Het gele, met zwarte letters gechreven, bord. De Leeuw van Vlaanderen. De kerel trekt nog een laatste spurt en stormt de kroeg binnen.
"Der zitten 2 bruine apen achter mij die mij willen bijeen peren..."
Stilte. Even kijken de tooghangers elkaar aan, en toen...
"Okay mannen, tijd voor een knokpartij!" De viking (no that's not his real name) draait een tafel om, draait er een poot af en loopt naar buiten.
Daar staan de 2 achtervolgers hijgend rond te kijken naar hun slachtoffer. Wanneer de tafelpoot de grootste van de twee vol in het gezicht raakt breekt de hel los. Het geheel duurt misschien 30 seconden.
Op die tijd zijn er 2 jongeren in elkaar geslagen. En is er een derde jongere blij dat hij aan de toog zit. Alive and well.
To be continued
Radicaal Vlaams Nationalisme in Antwerpen
Wat is er boeiend aan het Conscienceplein?
Wel, om te beginnen is er een bruine kroeg genaamd De Leeuw van Vlaanderen.
Bij stamgasten is ze bekend onder de naam van "de Beest".
De stamgasten van deze tent zijn anders. Anders in die zin, dat zij kunnen omschreven worden als Skinheads, Rechtse mannen, NSV'ers, Neo-nazi's, Vlaams Belang leden etc.
Het is heel gemakkelijk om de rest van deze post te "kakken" op extreem-rechts.
Ik ga u gewoon tonen wat er gebeurd in en rond deze kroeg die het centrum van nationalisme in Antwerpen vormt.
Er rent een jonge kerel door de steegjes van 't stad. hij bloedt uit zijn neus en hijgt verschrikkelijk. De kathedraal voorbij, over de Melkmarkt. Hij kijkt achterom en ziet 2 Marrokanen die hem aan het inhalen zijn. Wanneer hij de hoek van de Melkmarkt omrent ziet hij zijn redding: Het gele, met zwarte letters gechreven, bord. De Leeuw van Vlaanderen. De kerel trekt nog een laatste spurt en stormt de kroeg binnen.
"Der zitten 2 bruine apen achter mij die mij willen bijeen peren..."
Stilte. Even kijken de tooghangers elkaar aan, en toen...
"Okay mannen, tijd voor een knokpartij!" De viking (no that's not his real name) draait een tafel om, draait er een poot af en loopt naar buiten.
Daar staan de 2 achtervolgers hijgend rond te kijken naar hun slachtoffer. Wanneer de tafelpoot de grootste van de twee vol in het gezicht raakt breekt de hel los. Het geheel duurt misschien 30 seconden.
Op die tijd zijn er 2 jongeren in elkaar geslagen. En is er een derde jongere blij dat hij aan de toog zit. Alive and well.
To be continued
Tongen Draaien
Ooit, in de lang vervlogen tijden waarin ik nog dacht dat ik ging afstuderen als historicus aan de Universtiteit (haha...zucht), heb ik me laten dopen bij Klio. Klio, dat is dus de studentenclub van Geschiedenis, neemt elk jaar opnieuw een troep gewillige slachtoffers mee op sleeptocht door de straten van Antwerpen.
U kan het al raden, vetzakkerij alom, schunnige liedjes, marginaal gedrag... Noem het maar op, het gebeurt allemaal. En ik deed daar vlijtig aan mee. Ah ja, want iedereen die zich niet liet dopen zou gedoemd zijn om als eeuwige loser zonder lief in zijn graf te kruipen. Iedereen die niet meedeed aan de doop kreeg een ster opgenaaid en een nummer in zijn nek getattoeëerd. Voor u verontwaardigd naar de anti-racisme lijn belt, dat is dus niet waar hé. Jongens toch, nog nooit Alex Agnew aan het werk gezien zeker.
Maar goed, ik dwaal af! Het Conscienceplein, daar gaat het over. Op een bepaald moment kwam onze stoet besmeurde, ranzige, stinkende, gore lijven tot stilstand voor het beeld van onzen Hendrik. De doopmeester (dat is zo'n kerel in een leren SM pak, die met een zweep op de schachten slaat) vertelde hoe hij tijdens zijn doop tot op de schoot van Conscience moest kruipen om hem een tong te draaien.
Nog voor hij de voeten van Hendrik gepasseerd was, schoof hij uit, om met zijn zatte kl... in de fontein te vallen. Hilariteit alom. Sindsdien was het traditie dat iemand van de doopgroep tot op de schoot van Conscience kruipt om hem een tong te draaien.
En zo geschiedde, ik besteeg Conscience, en draaide hem een heerlijke tong. Zo'n unieke kans laat je niet liggen.
"Eikes viezerik, da doede toch ni, een standbeeld allé komaan seg"
Je bent gewoon jaloers! Kan jij misschien zeggen dat je een BV hebt binnengedaan? Ik dacht het niet hé. Nah!
U kan het al raden, vetzakkerij alom, schunnige liedjes, marginaal gedrag... Noem het maar op, het gebeurt allemaal. En ik deed daar vlijtig aan mee. Ah ja, want iedereen die zich niet liet dopen zou gedoemd zijn om als eeuwige loser zonder lief in zijn graf te kruipen. Iedereen die niet meedeed aan de doop kreeg een ster opgenaaid en een nummer in zijn nek getattoeëerd. Voor u verontwaardigd naar de anti-racisme lijn belt, dat is dus niet waar hé. Jongens toch, nog nooit Alex Agnew aan het werk gezien zeker.
Maar goed, ik dwaal af! Het Conscienceplein, daar gaat het over. Op een bepaald moment kwam onze stoet besmeurde, ranzige, stinkende, gore lijven tot stilstand voor het beeld van onzen Hendrik. De doopmeester (dat is zo'n kerel in een leren SM pak, die met een zweep op de schachten slaat) vertelde hoe hij tijdens zijn doop tot op de schoot van Conscience moest kruipen om hem een tong te draaien.
Nog voor hij de voeten van Hendrik gepasseerd was, schoof hij uit, om met zijn zatte kl... in de fontein te vallen. Hilariteit alom. Sindsdien was het traditie dat iemand van de doopgroep tot op de schoot van Conscience kruipt om hem een tong te draaien.
En zo geschiedde, ik besteeg Conscience, en draaide hem een heerlijke tong. Zo'n unieke kans laat je niet liggen.
"Eikes viezerik, da doede toch ni, een standbeeld allé komaan seg"
Je bent gewoon jaloers! Kan jij misschien zeggen dat je een BV hebt binnengedaan? Ik dacht het niet hé. Nah!
Impressie van de stilte
Mijn eerste indruk van het Conscienceplein is een bevreemdende ervaring. Het steegje, dat verder achter me langs de kathedraal kronkelt, wordt overkoepeld door een middeleeuws aandoende boog. Zo’n gewelf dat wel eens terugkomt in films over maffiabazen en seriemoordenaars. Zoals Jack The Ripper bijvoorbeeld.
Eens je onder de boog doorgewandeld bent, lijkt het haast alsof je teruggereisd bent in de tijd. Vlak voor je staat een (erg!) imposante kerk. De vergulde beelden op het dak glinsteren in de kille ochtendzon terwijl de schaduw van de toren de rest van het plein opslokt. De kerk oefent een zekere aantrekkingskracht uit die moeilijk te weerstaan is. Of misschien heb ik het gewoon erg koud en wil ik naar binnen. Kan ook natuurlijk. Ik baan me langzaam een weg naar het midden van het plein.
Voor een nogal ‘accident-prone’ iemand als mezelf, is het uitkijken. Het ganse plein is bedekt met (ooit) keurig geordende kinderkopjes. Ik draai me om en sta oog in oog met één van de grootste Belgen aller tijden, Hendrik Conscience. Ik vind het een beetje vreemd dat zijn beeld, hoewel het op een verhoog staat, een beetje verloren gaat.
Eens je onder de boog doorgewandeld bent, lijkt het haast alsof je teruggereisd bent in de tijd. Vlak voor je staat een (erg!) imposante kerk. De vergulde beelden op het dak glinsteren in de kille ochtendzon terwijl de schaduw van de toren de rest van het plein opslokt. De kerk oefent een zekere aantrekkingskracht uit die moeilijk te weerstaan is. Of misschien heb ik het gewoon erg koud en wil ik naar binnen. Kan ook natuurlijk. Ik baan me langzaam een weg naar het midden van het plein.
Voor een nogal ‘accident-prone’ iemand als mezelf, is het uitkijken. Het ganse plein is bedekt met (ooit) keurig geordende kinderkopjes. Ik draai me om en sta oog in oog met één van de grootste Belgen aller tijden, Hendrik Conscience. Ik vind het een beetje vreemd dat zijn beeld, hoewel het op een verhoog staat, een beetje verloren gaat.
Jammer genoeg zijn de cafeetjes op dit onmenselijk vroege uur nog niet open. Een warme choco zou anders wel smaken, of een lauwe Duvel of zo. Om de bijtende koude ineens met een smak dood te slaan. Ik besluit me dan maar neer te vleien op één van de bankjes die voor de kerk staan. Hoopvol probeer ik enkele zonnestralen op te vangen met mijn gezicht, maar hou er al snel mee op wanneer de voorbij kuierende mensen me vreemd beginnen aan te kijken.
Voor de rest is het Conscienceplein haast volkomen verlaten. Misschien is het de bijtende kou, of het vroege uur, of misschien zijn de kuddes toeristen dit prachtige stukje Antwerpen vandaag even vergeten. Ik stoor me er in elk geval niet aan. Mijn tenen zijn ondertussen herleid tot ijslolly’s en mijn neus loot harder dan een Keniaanse marathonatleet. Tijd om terug te keren naar het heden, door de boog, weg uit de Middeleeuwen.
donderdag 21 februari 2008
Hoera hoera!
Nu wil het toeval dat wij vandaag een gastcollege van een Roos van Acker Look-a-like hadden bij VDO. En verteld dat meiske mij toch wel 2 vette tips zeker.
Das al de enige gastspreker na Pat Donnez die iets nuttigs verteld. 2 jaar plantijn, en 2 nuttige gastsprekers, you do the math.
Hoe dan ook, zij vond het idee van die wijnbar geweldig, net zoals het idee van het restaurant "de gulden swaene" vnl. omdat die door 2 vrouwen wordt uitgebaat.
Dat gaan we voor de TV gebruiken.
Het tweede idee was dat de ruienwandeling onder het plein loopt en bovendien een tunnel heeft die in de kerk uitkomt als vluchtweg voor de geestelijken aldaar aanwezig. Al zie ik een 85 jarige jezuït niet zo direct wegvluchten. Wegschuifelen misschien ja, dat wel. In elk geval is het een sterk radio item me dunkt.
Oh ja, btw ("by the way", niet belasting op toegevoegde waarde hé ben.) we hebben ook al 10 min rushes. Beat that!
Yours truly,
C.
Das al de enige gastspreker na Pat Donnez die iets nuttigs verteld. 2 jaar plantijn, en 2 nuttige gastsprekers, you do the math.
Hoe dan ook, zij vond het idee van die wijnbar geweldig, net zoals het idee van het restaurant "de gulden swaene" vnl. omdat die door 2 vrouwen wordt uitgebaat.
Dat gaan we voor de TV gebruiken.
Het tweede idee was dat de ruienwandeling onder het plein loopt en bovendien een tunnel heeft die in de kerk uitkomt als vluchtweg voor de geestelijken aldaar aanwezig. Al zie ik een 85 jarige jezuït niet zo direct wegvluchten. Wegschuifelen misschien ja, dat wel. In elk geval is het een sterk radio item me dunkt.
Oh ja, btw ("by the way", niet belasting op toegevoegde waarde hé ben.) we hebben ook al 10 min rushes. Beat that!
Yours truly,
C.
Impressies van het conscienceplein
Het Hendrik Conscienceplein...ik heb er al uren doorgebracht en net zoals bij human interest televisie gebeurt er ABSOLUUT NIKSKE!
Allez, toch niet veel in elk geval. Bijvoorbeeld; ne cirkel van stilte...jezus christus. And while we're on that subject; Er is elk weekend een artiestenmis bij te wonen.
Dat is, vermoed ik, deel 2 van Pappa Ratzi zijn plan om zieltjes de kerken binnen te lokken. Deel 1 was zoals u ongetwijfeld nog weet het terug invoeren van de latijnse mis.
Een waar succesverhaal. Maar terug naar het plein: Buiten de kerk, de bibliotheek, 2 cafés en een wijnbar is daar nikse te zien. Awel, das toch genoeg zou een mens denken. Maar neen, want ik ben niet van plan hetzelfde te zeggen als alle voorgaande groepjes die ons plein hadden.
Blijven zoeken is dus de boodschap...TBC.
(dat betekent "to be continued", voor alle fantasieloze zieltjes die niks beter te doen hebben dan onze blog te lezen.)
Allez, toch niet veel in elk geval. Bijvoorbeeld; ne cirkel van stilte...jezus christus. And while we're on that subject; Er is elk weekend een artiestenmis bij te wonen.
Dat is, vermoed ik, deel 2 van Pappa Ratzi zijn plan om zieltjes de kerken binnen te lokken. Deel 1 was zoals u ongetwijfeld nog weet het terug invoeren van de latijnse mis.
Een waar succesverhaal. Maar terug naar het plein: Buiten de kerk, de bibliotheek, 2 cafés en een wijnbar is daar nikse te zien. Awel, das toch genoeg zou een mens denken. Maar neen, want ik ben niet van plan hetzelfde te zeggen als alle voorgaande groepjes die ons plein hadden.
Blijven zoeken is dus de boodschap...TBC.
(dat betekent "to be continued", voor alle fantasieloze zieltjes die niks beter te doen hebben dan onze blog te lezen.)
donderdag 14 februari 2008
Intro: Over heiligen en SM
Maak een blog en een videoclip over het Conscienceplein.
Er zijn opdrachten die meer eer en glorie opleveren voor een journalist. Maar daar onze Rudi (Vranckx) een monopolie op miserie lijkt te hebben moeten wij mindere goden tevredenheid nemen met een pleintje. Een jezuïtenplein dan nog.
Meer dan het centrum van het vlaams nationalisme in Antwerpen is het Conscienceplein een plein dat geschiedenis ademt. Het wordt gedomineerd door de barokke Carolus Boromeuskerk, pure katholieke nederigheid en armoede.
Oorspronkelijk was de patroonheilige van de kerk Ignatius van Loyola. Maar deze UberSaint van de Jezuïten werd snel vervangen door Carolus Boromeus. Een geïnteresseerde lezer vraagt zich nu af: Waarom dan wel?
Awel; www.google.be
En voor de luiaards en simpelen onder jullie is er hier de schortversion:
De jezuïten hadden teveel geld en ergo macht verzameld. Paus Clemens VII vond dat dat "nikske voor mee te lache" was en nam hun status af. De kerk werd toen een onafhankelijke parochiekerk. En veranderde van naam, Q.E.D.
Zelfs patroonheiligen hebben een houdbaarheidsdatum. Net zoals ambtenaren die deelnemen aan SM-sessies in hun vrije tijd.
Maar terug naar de Rudi. Die man mag dan goed zijn in het tonen van vermoeide puppy-oogjes op TV, maar wij kunnen ook aan journalistiek doen. Allez, dat moet deze blog toch bewijzen.
Paris vaut bien une messe en daarom gaan wij speciaal voor u het Conscienceplein volgen. Tot ze ons naar het derde jaar laten gaan of tot het plein ontploft. Ik heb nog wat dynamiet liggen van met nieuwjaar...amusement verzekerd.
Er zijn opdrachten die meer eer en glorie opleveren voor een journalist. Maar daar onze Rudi (Vranckx) een monopolie op miserie lijkt te hebben moeten wij mindere goden tevredenheid nemen met een pleintje. Een jezuïtenplein dan nog.
Meer dan het centrum van het vlaams nationalisme in Antwerpen is het Conscienceplein een plein dat geschiedenis ademt. Het wordt gedomineerd door de barokke Carolus Boromeuskerk, pure katholieke nederigheid en armoede.
Oorspronkelijk was de patroonheilige van de kerk Ignatius van Loyola. Maar deze UberSaint van de Jezuïten werd snel vervangen door Carolus Boromeus. Een geïnteresseerde lezer vraagt zich nu af: Waarom dan wel?
Awel; www.google.be
En voor de luiaards en simpelen onder jullie is er hier de schortversion:
De jezuïten hadden teveel geld en ergo macht verzameld. Paus Clemens VII vond dat dat "nikske voor mee te lache" was en nam hun status af. De kerk werd toen een onafhankelijke parochiekerk. En veranderde van naam, Q.E.D.
Zelfs patroonheiligen hebben een houdbaarheidsdatum. Net zoals ambtenaren die deelnemen aan SM-sessies in hun vrije tijd.
Maar terug naar de Rudi. Die man mag dan goed zijn in het tonen van vermoeide puppy-oogjes op TV, maar wij kunnen ook aan journalistiek doen. Allez, dat moet deze blog toch bewijzen.
Paris vaut bien une messe en daarom gaan wij speciaal voor u het Conscienceplein volgen. Tot ze ons naar het derde jaar laten gaan of tot het plein ontploft. Ik heb nog wat dynamiet liggen van met nieuwjaar...amusement verzekerd.
Abonneren op:
Posts (Atom)